Nouja, wat betreft de subjectregel van deze post, zo’n bloggingstar was ik toch al niet..
Even kijken, waar heb ik allemaal niet over gepost wat toch die aandacht verdiend had?
Tijdens de zomervakantie heb ik, samen met Mayra, toen nog slechts een MT-Studente maar inmiddels voor mij hééél veel meer dan dat (maar daar kom ik zo op terug), de opleiding Mediatechnologie verhuisd van Amersfoort naar Utrecht. Dit ging uiteraard niet zonder slag of stoot, in Utrecht aangekomen bleken vele ruimtes nog lang niet klaar voor ingebruikname met als gevolg dat we hele dagen (en zelfs in een enkel geval een hele week) niets hebben kunnen doen. Erg frustrerend, want we wisten dat we hierdoor in tijdsnood zouden komen. Uiteindelijk is alles redelijk goed gekomen, maar het had allemaal al veel verder kunnen zijn als de bouw niet zo idioot veel uitgelopen was.
Dan is er nog het ongeval met m’n vader.
Op 19 september werd ik aan het begin van de middag gebeld met de mededeling dat m’n vader in het ziekenhuis lag en ik daar direct naar toe moest gaan. Over de telefoon vertelden ze dat er iets was met z’n hersenen en het dus vrij ernstig was.
Ik ben direct naar het ziekenhuis gegaan, onderweg nog even m’n collega’s inlichtende over waarom ik er de rest van de dag niet meer zou zijn.
Ook Mayra (die MT-studente van het begin van m’n post) heb ik per sms op de hoogte gesteld, er lag immers nog iets van haar in de radiostudio en ik had de beveiliging verteld dat zij dat daar met hun sleutel op mocht halen.
Direct nadat Mayra uit haar les was is ze naar het ziekenhuis gekomen om m’n moeder, zusje en mij te ondersteunen waar ze kon. De schat. Zo zie je maar weer, in momenten van verdriet en pijn leer je wie je vrienden zijn.
Dat er tijdens de verhuizing al een vriendschap was ontstaan moge duidelijk zijn. Deze is inmiddels dusdanig uitgegroeit dat ik oprecht kan zeggen Mayra tot een van mijn beste vrienden te kunnen rekenen. Mayra, nog maals bedankt voor alle steun toen ik dat nodig had!
Ik kopieer even twee mailtjes zodat iedereen die dat niet heeft meegekregen ook een beeld heeft van wat er met m’n vader aan de hand was:
Collega’s,
Ik heb een slecht nieuwtje. Mijn vader is vanmiddag tijdens het postlopen op straat gevonden, buiten bewustzijn en met spiertrekkingen.
Hij ligt nu in het ziekenhuis, artsen weten nog niet precies wat er aan de hand is. Ze dachten eerst aan een hersenbloeding of herseninfarct, maar de scan laat geen neurologische afwijkingen zien. Ze denken nu aan een epileptie aanval, maar daar heeft ie helemaal geen aanleg voor.
Nu is het afwachten tot hij bij bewustzijn is, dan kunnen ze pas verder onderzoeken. Elke keer als ze hem wakker proberen te maken schopt en slaat hij om zich heen voor hij goed wakker is, en spuiten ze hem weer vol met slaapmiddel.
Afhankelijk van hoe dit weekend verloopt bestaat dus de kans dat ik de komende dagen niet aanwezig ben.
Mochten er mensen naar mij vragen, willen jullie ze dan verzoeken te e-mailen in plaats van te bellen?
Mijn HU telefoon zet ik dan ook uit, mijn privé telefoon laat ik wel aan behalve wanneer ik in het ziekenhuis ben.
Bij voorbaat dank,
Ronald
Een dag later:
Collega’s,
Het gaat inmiddels ietsjes beter met m’n vader. Hij is vanmorgen op een rustige manier wakker geworden, maar (hopelijk slechts tijdelijk) z’n korte termijn geheugen volledig kwijt (stelt continu telkens weer dezelfde vragen) en ook met z’n lange termijn geheugen gaat het niet geweldig. Zo wist hij bijvoorbeeld vanmiddag (in tegenstelling tot vanmorgen) wel wie wij zijn en zelfs de naam van de hond welke we pas één week in huis hebben, maar welk jaar het is en hoe oud hij dus is wist hij absoluut niet (hij gokte uiteindelijk op 2001…)
Daarnaast weten ze dus nog steeds niet wat dit alles heeft veroorzaakt. Wel beschouwen ze hem nu als buiten levensgevaar en is hij dus van de Intensive Care naar de Care afdeling verhuisd.
Zolang de situatie niet plots weer verslechterd betekend dit dat ik er vanaf maandagochtend gewoon weer ben. Wel moet ik maandag (voor zover nu bekend, de afspraak kan nog verzet worden) direct na LunchBreek naar huis om op Nova te passen zodat m’n moeder naar het ziekenhuis kan voor een gesprek met de neuroloog.
Ik zou het prettig vinden als ik de komende week zowel productionele als presentationele (is dat uberhaupt een woord?) ondersteuning zou kunnen krijgen voor LunchBreek. Wel stel ik hierbij de eis dat er géén lessen geskipt mogen worden! Als jullie mij zouden kunnen laten weten wie er wanneer kan helpen, graag. Het gaat dan dus om 12:00-13:00/13:30 en ergens in de ochtend een half uurtje voor het voorbereidende productionele werk. Bij voorbaat dank!
Groet en tot maandag,
Ronald
Inmiddels een half jaar verder weten we nog altijd niet wat er nou precies gebeurd is. Zullen we dus ook nooit meer achter komen waarschijnlijk.
Ze vermoeden dat m’n vader een epileptische aanval heeft gehad veroorzaakt door stress en depressiviteit. Hij loopt inmiddels bij een psychiater.
Nou, verder kan ik me zo even niet echt meer belangrijke gebeurtenissen herinneren. Wel staat er eentje aan te komen: een weekje vakantie in Ierland. Maar dan niet zomaar een weekje, nee, met m’n belangrijke vrienden.
Op 26 april vliegen we die kant op en op 3 mei weer terug naar Nederland. Ik kijk er nu al naar uit!
Helaas moet ik eerst nog even m’n kamer opruimen. Heb ik m’n moeder beloofd, die klaagde dat het campingbedje van haar oppaskinderen niet helemaal meer pastte :-(.
