Op deze druilerige dag rijden we naar Bantry voor de markt die daar elke vrijdag gehouden wordt. Op een dag als deze is het altijd een uitdaging om een parkeerplekje te vinden, helemaal nu we met 3 auto’s zijn. Gelukkig mag Hennie op een invalidenplek parkeren en hebben de andere 2 auto’s ook een plekje gevonden op een nabij gelegen parkeerterrein.
Op de markt is van alles te vinden: tweedehands meuk, kippen en eenden, gereedschap en ijzerwaren, maar ook de gebruikelijke dingen als kleding en verschillende soorten etenswaren.
We hadden eigenlijk willen lunchen bij de Tractor, maar die is kort na ons bezoek 2 jaar geleden gesloten nadat het huurcontract afliep. Het was juist een goede plek om met zo’n groot gezelschap te gaan lunchen. Gelukkig weten Hennie en Maja nog een andere tentje. Daar is het al goed druk en kunnen we niet allemaal bij elkaar zitten. Hennie, Maja, Ronald en Marleen aan de ene kant, en de rest aan de andere kant van een tafeltje met een oude dame. We hopen dat ze snel haar koffie opdrinkt, maar daar dacht deze mevrouw anders over. Ze vond het maar wat leuk dat Nova naast haar tafeltje lag. Ze heeft minstens 10x gezegd dat Nova zo’n mooie vacht heeft en ze zou willen dat ze dezelfde kleur haar heeft als de hond. Ze heeft zeker 20x gevraagd hoe oud Nova is. Een lief oud mensje wel hoor, maar een tikkie vergeetachtig.
Voor het avondeten staan er staartjes op het menu, de staarten van de Monk Fish oftewel monktails. We moeten op tijd eten want vanavond willen we ook nog naar de kinderparade in Eyeries. Na het eten gaan Silvia, Roland en Kaja alvast die kant op. De Parade begint om half 7. Nou ja, dat staat op het programma. Als de rest ook aangekomen is in Eyeries is de parade nog steeds niet begonnen en komen er nog altijd ouders met verkleedde kinderen aanlopen. Een Brabants kwartiertje is er niks bij. Daar maken de Ieren vrolijk drie kwartier tot een uur van. Eenmaal begonnen is de Parade ook met 3 minuten voorbij gelopen. Gelukkig komen ze nog een keer voorbij zodat Kaja alle kindjes ook goed heeft kunnen zien.
Terwijl Hennie, Maja, Arie, Nova, Silvia, Roland en Kaja naar huis gaan, gaan Ronald, Carla en Marleen op jacht naar nog een geocache. En als je dan toch langs dat ene plekje komt waar je inmiddels al 3x naar dat ding gezocht hebt, waag je toch nog maar een poging. Maar ook deze keer vinden we niks. Wel komt de Jack Russel van de heks blaffend aanrennen om ons van zijn terrein te verjagen.
De cache waar we oorspronkelijk naar op weg zijn (GC6GD0W The Bull, the Calf and the Cow) ligt in zee. Nou ja, de eerste coördinaten dan. Het is namelijk een mysterie cache. Hiervoor moet je eerst een raadsel oplossen voordat je bij de juiste coördinaten op het vaste land uitkomt. In dit geval wordt gevraagd naar de jaartallen waarin de vuurtoren op het ene eiland verloren is gegaan en op het andere eiland weer opgebouwd is. Vul de cijfers op de juiste plekken in en je hebt de juiste coördinaten! Eenmaal op de plek aangekomen heeft Marleen al gauw iets gevonden wat op een kleine cache lijkt. Er zit een klein papiertje in met daarop een datum en naam van iemand die deze cache ook gelogd heeft. Nou hebben we al eerder caches van deze gebruiker gevonden en deze zaten allemaal in een mooie ronde witte container. Dat was dit niet. Na even zoeken heeft Ronald de juiste cache gevonden. Om verwarring te voorkomen nemen we de spookcache mee, waar we later via een berichtje van een van de plaatsers van de cache voor bedankt worden.
Op de terugweg rijden we langs Glenbeg Lake waar ook nog een cache ligt: GC5FK3P Glenbeg Lough. Deze hebben we met behulp van de aanwijzingen zo gevonden. De mensen in de camper zullen ook wel gedacht hebben… rare lui.