(Ja, het wordt steeds moeilijker om ook goede muziek uit te zoeken die als titel voor de blogpost past. Dat is dit dus niet…)
Vandaag mogen we eindelijk een keertje “uitslapen”. Dat wil zeggen: we hebben niets op de planning staan waarvoor we vroeg op moeten. Van echt uitslapen komt het natuurlijk nooit, want er is altijd wel een hond die er uit wil, een Kaja die wakker is, etc etc.
In de middag willen er echter toch een paar ook weer iets gaan doen. Ronald en Marleen besluiten te gaan zoeken naar de geocache Cashelkeelty Stone Circle.
Roland en Silvia hebben eerder al geroepen graag de grotten bij de Pulleen Loop te willen zien. Dat ligt semi op de route, dus rijden Ronald en Marleen voor hen uit naar deze grotten om ze daar achter te laten en zelf door te rijden naar de Stone Circle.
Omdat het nu nog lager water is dan de keren dat Ronald en Marleen hier waren, kunnen Roland en Silvia nog verder de grotten in om ook daar foto’s te maken.
Wanneer Ronald en Marleen aankomen bij de parkeerplaats voor de Stone Circle besluiten ze niet het bordje met de standaard route te volgen, maar vanaf de parkeerplaats recht het bos in te lopen voor een nogal avontuurlijke route. Het is een prachtig bos, daar niet van, maar op een gegeven moment wordt het toch best onbegaanbaar. Dan maar een stukje terug naar beneden, zo dicht mogelijk langs het hek, in de hoop er ergens overheen te kunnen naar het pad wat we eigenlijk hadden moeten hebben.
Met een gewaagde sprong op een beetje nat drassig gras waar je als je na de landing niet meteen door stapt in weg zakt komen we uiteindelijk toch weer op het juiste pad uit. Met prachtig uitzicht.
We lopen verder door naar boven, komen uiteindelijk eerst de Stone Circle en dan de Cache tegen, en besluiten om ook nog even om het hoekje te kijken
En daar, wauw! Wat een uitzicht!
Na het genieten van het uitzicht en de zon gaan we weer terug, maar dit keer via het reguliere pad. We komen bij de Stone Circle nog twee koppels tegen waar Ronald eerst in het Engels tegen zegt dat ze vooral nog wat verder door moeten lopen om van het uitzicht daar te genieten. Blijkt dat een van die twee koppels (diegenen in motorpak) Nederlanders zijn. Ze hadden onze auto al zien staan beneden…
Ondertussen rijden Roland en Silvia vanaf de grotten door naar Ardgroom, een klein dorpje met de wel bekende gekleurde huisjes met soms totaal niet bijpassend gekleurde raamkozijnen…
Daarvandaan pakken ze niet de hoofdweg terug, maar een toeristische route. Helaas komen ze daarbij vast te zitten achter een vrachtwagen met pech, waardoor ze een lange tijd stil staan voordat ze eindelijk weer naar huis kunnen. Ook al een “Wrong Path” dus.