Gistermiddag, in de CrossRadio Studio. Met Gijs Beukhof, voorzitter van de Stichting Leukemie hadden we het, volgens mij Off Air, over in hoeverre Leukemie een doodvonnis is.
25 jaar geleden was dit in ieder geval zo, er was nog geen remedie. Tegenwoordig is die er wel, maar werkt deze (in ieder geval bij acute leukemie, over chronische leukemie heb ik nog geen cijfers kunnen vinden) nog steeds maar voor slechts de helft van de patiënten.
Juli 2007. Waarom weet ik niet, we zijn immers 5 jaar daarvoor om niet al te prettige reden uit elkaar gegaan, maar ik besluit eens op Hyves te zoeken naar m’n ex. Als ik haar Hyve gevonden heb, schrik ik even flink. Ze blijkt 1,5 jaar daarvoor opgenomen te zijn met Acute Leukemie, en de zeer zware behandelingen te ondergaan. Op dat moment heeft ze net een van de laatste behandelingen er op zitten, en schrijft ze over het feit dat ze ondanks dat ze door haar doorzettingsvermogen en wilskracht van alles wil doen, haar lichaam dat niet toe staat. Ze is te moe.
Een maand of twee later kan ik het niet laten nog eens te kijken. De blogs in de tussentijd geven de indruk dat het flink beter gaat, en ze mogenlijk genezen is (wat bij acute leukemie mogelijk is).
Als ik in december weer kijk, is haar Hyve profiel ineens verborgen voor niet-vrienden. Ik schrik en vrees voor het ergste.
Snel kijk ik op de blog van haar broertje. Maar die blogt nog uur daarvoor nog vrolijk vanuit Afrika over z’n project wat hij daar aan het doen is. Als z’n zus overleden zou zijn, had die blog er nooit zo uit gezien.
Ik ga er maar van uit dat Daniëlle meer privacy wilde, wat ik me goed voor kan stellen, en wens haar in gedachten verder het beste.
Gisteravond, vlak na het posten van mijn vorige blog.
De actie voor de Stichting Leukemie haalde gistermiddag tijdens de uitzending al de herinnering aan Daniëlle naar boven. Ik besluit toch maar even te googlen, in de hoop ergens iets te lezen over hoe het nu met haar gaat.
Maar dan..
In een In Memoriam geschreven door een van haar docenten lees ik dat ze nog gepoogd heeft haar studie weer op te pakken. Helaas heeft dat dus niet zo mogen zijn.
Op 6 februari 2008 is Daniëlle overleden op 22 jarige leeftijd aan de gevolgen van acute leukemie. En dat terwijl ze zeer hard op weg was naar volledig herstel.
Hieruit blijkt wel weer hoe gemeen deze ziekte is, en hoe groot de kans is en blijft dat je het ondanks de vele (dure) behandelingen toch niet overleeft.
Zoals uit de overlijdensberichten wel op te merken valt, heeft Daniëlle een goede poging gewaagd haar niet door de ziekte uit het veld te slaan. Om ondanks de lichamelijke beperkingen toch te vechten voor je studie én actief lid te blijven in de Jeugdraad van je gemeente is een enorme prestatie, vooral nu dus blijkt dat ze nooit volledig hersteld is.
Het lezen van dit alles gisteravond nam al mijn twijfel weg. Natuurlijk twijfelde ik er niet over om op zoek te gaan naar sponsors voor de CrossRadio Loopt voor de LOL actie, maar wel enigszins over die 5KM. Maar daar ga ik nu voor!
Laten we hopen op veel sponsors. Want als het gaat om (onderzoek naar) de behandeling van Leukemie, is daar nog veel, héél veel geld nodig.
PS: Laat maar liever geen condoleances achter. Ik begrijp best dat deze dan goed bedoeld zijn, maar Daniëlle en ik hebben ongeveer een maand nadat onze relatie stuk liep het contact volledig verbroken. De gevoelens die ik destijds voor haar had zijn er dan ook niet meer. Dit alles grijpt me dan ook vooral aan als verhaal van/over een Leukemie patiënt welke toevallig ook een bekende van mij was.
