En met die zin, sloten vandaag de kindermusicalgroepen van Jongerencentrum Muskieto twee prachtige (en stiekem eigenlijk boven verwachting goede) voorstellingen over het verhaal van Pluk van de Petteflet af.
Ja, ik durf te zeggen dat alles goed ging. Nouja, hier en daar sloeg er wel eens iemand een paar regels tekst over of viel het even stil omdat een ander niet met de tekst kwam, maar dat hoort nu eenmaal bij dit soort voorstellingen. Toch? :). Daarnaast gaat het om het plezier dat de kinderen hebben, en dat hadden ze zeer zeker vanavond!
Ook aan mijn kant, de geluid- en licht techniek liep alles gesmeerd. Nouja, bijna alles dan, één minuut voor de geplande start van de voorstelling kwamen we ineens tot de ontdekking dat het kanaal van de hoofd zangmicrofoon spontaan de geest had gegeven. En dan ook echt zeer spontaan, want nog geen 15 minuten daarvoor hebben we nog uitvoerig met die microfoon getest…
Hoe dan ook, een geslaagde avond!
Maar dan… Achter op het programmaboekje van vandaag stond het al:
“Ergens in 1997 sloot zich een jongen van een jaar of 13 bij ons aan. Hij was nogal goed met knoppen (Oh ja?) , en dus werd het techniekhok zijn domein. Hij werd gaandeweg mijn ideale steun en toeverlaat: kinderen voelden zich gesteund door zijn licht en geluid tijdens de repetities, ik voelde me gesteund en bevoorrecht als regisseur. Maar jongens van dertien worden ook volwassen, en 28 producties later (zo’n 500 uur vrijwilligerswerk) is het niet meer te combineren met bijvoorbeeld een baan. Ik vind het jammer voor het toneel, maar veel meer nog zal ik mijn maatje bij het kindertoneel missen. Vanavond bent u getuige van het bijna historische feit dat het de laatste kindervoorstelling is van onze vaste technicus Ronald Broekhuizen.
Ik ben erg trots op het feit dat er met zo veel lof over mijn vrijwilligerswerkzaamheden (leuk scrabble woord) geschreven word. Want mijns inziens is m’n werk eigenlijk enorm simpel, alleen maar op het juiste moment (en die momenten staan keurig netjes in het script vermeld) het juiste achergrondmuziekje of geluidseffect in starten. Oh, en wel opletten dat de schuif open staat natuurlijk ;). Kind kan de was doen. Kind moet er alleen wel de tijd voor hebben, en dat gaat voor mij nu dus helaas niet meer op, ik kan het mij niet langer veroorloven zo veel donderdagmiddagen achter elkaar vrij te nemen.
Holger, ook namens deze weg, enorm bedankt voor de leuke jaren kindertoneel! Ik ga het zeker missen.
Maar goed, gelukkig zien we elkaar over drie weken alweer op de vrijdagavond bij de repetities van de tienertoneel groep. Want op de avonden kan ik gelukkig nog wel :).
Tot dan!
PS: Ik heb even snel wat gerekend, maar ik kom toch op zeker 800 tot 1000 uur uit, alle repetities, uitvoeringen en voorbereidende werkzaamheden bij elkaar op geteld. Maakt niet uit verder hoor, ‘t zijn er hoe dan ook veel en helaas komt daar nu toch echt een einde aan.
