‘s middags om 14.00 had ik een afspraak met Do.
Eerst even de huidige stand van het intranet besproken, daarna wat dingen omtrend DMZ etc.
Do voelde aan dat me iets dwars zat, en vroeg hoe het eigenlijk met me ging. Do, de Do die tot twee weken terug nog een paar weken thuis heeft gezeten omdat het hem even allemaal te veel werd. Die Do dus.
Hij had gelijk, ik zit de laatste weken niet lekker in m’n vel. Hij wist uiteraard de juiste vragen te stellen, waardoor het eerst zo formele gesprek al snel in een informeel, en eigenlijk best emotioneel (de tranen rolden op een gegeven ogenblik over m’n wangen) gesprek.
Aan het einde kwamen we tot de conclusie dat ik de visieuse circel moet doorbreken. Als ik nu ergens aan begin, stop ik meestal een paar minuten later al omdat ik geen energie en/of zin heb. Ik moet gewoon 1 ding echt gaan doen. Niet proberen, maar doen!
Inmiddels al bijna 15.00, ben ik even bij Systeembeheer gaan zitten, maar dit was ik al snel zat.
Dus, naar huis! Mjah, niet dus…
Op het station aangekomen blijkt dat er al ruim een half uur een storing is in het sein- en wisselsysteem, en er totaal geen treinverkeer mogelijk is. Bussen worden ingezet, maar er wordt al omgeroepen rekening te houden met een vertraging van ruim een uur…
Nouja, dierentuin dan maar. “Tegen de tijd dat ik daar dan weer uit ben zal alles wel opgelost zijn”.
Foute beslissing…
Doordat de spoorbomen ook dicht waren ivm de storing heeft de bus over het stukje van normaal 4 minuten ruim een kwartier gedaan…
Het was heerlijk rustig in de dierentuin. De zit-opstelling bij de chimpansees werd door de bomen afgeschermt door de zon. Een perfecte plek om dus even rustig te gaan zitten.
De chimps hadden er ook niet veel zin in met die warmte. Na een minuut of 5 kwam er dan eindelijk beweging, toen drie chimps (waarvan 2 kleintjes en 1 wat grotere) besloten te gaan stoeien en elkaar ervan te behoeden in een van de touwen te kunnen klimmen. Zeer vermakelijk en rustgevend 🙂
Even een sidenote trouwens, er lopen best leuke jonge dierenverzorgsters daar in de dierentuin 😉
Na een half uurtje gaan die chimps dan toch ook vervelen, dus ik besluit door te lopen.
De olifantendames staan tegenwoordig in verband met de verbouwing in het oude verblijf van de flamingo’s. Net toen ik aan kwam lopen kregen ze wat los fruit, en waren ze heerlijk aan het badderen in de oude vijver en aan het genieten van de opgehangen tuinslang welke als een soort douche fungeerde.
Nog even via de aapjes op de rots bij De Stad der Oudheid gelopen, langs de witte tijgers, en dan richting uitgang.
16.50. De bus komt om uhm, even kijken, 17.05.
Ja, niet dus. We zaten op dat tijdstip met 3 oudere dames, twee (jonge) dierenparkmedewerksers en ik bij de halte, maar geen bus te zien.
Uiteindelijk zijn na het ook niet opdagen van de daaropvolgende bus twee van de oudere dames en twee van de inmiddels drie dierenparkmedewerksters maar gaan lopen naar het station.
Toen ook de bus van 18.05 niet kwam, maar naar huis gebeld. Carla zou me op komen halen zodra m’n vader thuis was, en of ik dan vast een stukje zou willen lopen, naar de andere kant van de spoorbomen. We wisten immers nog niet of deze inmiddels al weer open waren…
Aangezien de dierentuinmedewerkster (ik schat d’r tussen de 18 en 20) ook richting Utrecht moest, heb ik haar een lift aangeboden, wat ze maar graag aannam.
Dus, zo liepen we samen naar de snackbar aan de andere kant van de spoorbomen, alwaar we nog wat te drinken kochten (ze wilde zelf betalen, nouja, moet ze zelf weten :-)).
Uiteindelijk hebben we haar thuis gebracht in Maarssen.
Ennuhm, voor jullie er om vragen: Nee, ik heb geen flauw idee wie ze was. ‘k weet hoe ze er uit ziet, ‘k weet dat ze rookt, dat ze voordat ze bij de Dierentuin in het restaurant is gaan werken bij de La Place van de V&D in Utrecht werkte en daarvoor bij de AH gewerkt heeft, en dat ze rookt. Maar een naam heb ik niet nee.
