En dan zit deze vakantie er alweer bijna op. ‘s Morgens pakken we, voor zover mogelijk, alles vast weer in. ‘s Middags rijden we naar Eyeries om daar nog wat laatste foto’s te maken van dit kleurrijke dorpje.

De kerk in Eyeries.

Eyeries, vrolijke kleurtjes alom!

Het dorpje wordt ook af en toe gebruikt als filmset.

Op een van onze eerste dagen hier hebben we een mooie (en natte) wandeling gemaakt, de Pulleen loop. Onderweg zijn we twee grotten tegen gekomen, maar op het kaartje stond dat er nog een moest zijn aan de andere kant van de route. Daar zou je ook met de auto bij moeten kunnen komen. Eenmaal op de goede weg rijden we helemaal door tot het einde van de weg. En daar staat alleen een huis. Bij navraag aan de (Duitse) bewoonster van het huis blijkt dat je inderdaad bij de grotten kunt komen als je achterlangs het huis loopt. Volgens haar zijn de andere twee grotten mooier, maar we willen toch graag even zelf gaan kijken. Deze grot is niet heel groot, maar toch wel leuk om gezien te hebben.

De Pulleen Loop.

De andere cave.

De andere kant van de andere cave.

Het uitzicht bij de Cave.

Op weg naar huis nemen we nog snel een kijkje bij Glenbeg lake. We zijn niet de enigen, er staat nog eens auto geparkeerd. Drie keer raden welke taal deze mensen spreken… juist: Nederlands.

Glenbeg Lake.

Hier komt ook het water uit de kraan vandaan.

In dit huisje wordt het water nog wat gefilterd voordat het de leiding in gaat.

Wat doe je als het mooi weer is? Juist, je gaat naar het strand. Kust genoeg hier, maar veel strand kom je niet tegen. In Allihies hebben ze daarom maar een grote hoeveelheid zand gestort en zo een strandje gecreëerd. Gek genoeg moet je daarvoor wel eerst het water (lees: een smal beekje) over om erbij te kunnen. Even uitwaaien op het strand en genieten van het weer. Een enkeling waagt zich in het koude zeewater, de slimmeriken zoeken verkoeling in het warmere water van het beekje wat uit de heuvels komt.

Het strand in Allihies.

Een aantal waaghalzen gaan het water in. En meteen weer uit…

Het waait net genoeg hier om te kunnen vliegeren.

Het beekje waar we overheen moeten om weer terug bij de auto te komen.

Eerder deze vakantie zijn we al in de buurt geweest van de kopermijnen, maar deze keer hebben we toch een van de “engine houses” en mijnschachten van dichterbij bekeken. Alles is afgezet zodat je niet per ongeluk in een schacht kunt vallen.

Allihies CopperMines North Engine House.

CopperMines Infobordje.

Achterlangs loopt een weggetje de berg op naar de andere kant. Over de toeristische route gesproken. Het eerste deel van de weg is nog goed begaanbaar, maar naar mate we vorderen wordt het slechter. Grove kiezels en hier en daar een hoge middenberm. Het uitzicht wat van vanaf hier hebben maakt het wel de moeite waard om door te rijden. Eenmaal over de berg krijgen we langzaamaan ook het huis van Hennie en Maja weer in het vizier.

De berg over. Op een semi-losse ondergrond…

Huize Wijkmans vanaf een afstandje.

Huize Wijkmans vanaf een afstandje.

De omgeving.

Na twee lange en drukke dagen lassen we weer een rustpauze in. We hebben nog wel wat te doen, het reisverslag bijwerken bijvoorbeeld.

’s Avonds zijn we uitgenodigd bij de buren. Het echtpaar Murphy is 60 jaar getrouwd en dat wordt groots gevierd. De afgelopen dagen zijn de nodige voorbereidingen al zichtbaar geworden. Vandaag vindt eerst een mis plaats in het huis van de oude Murphy’s waarna de hele familie zich verplaatst naar het huis naast dat van Hennie en Maja. Binnen zit het al helemaal vol en ook buiten in de tent begint het langzaamaan vol te druppelen met buren en familieleden. Alles bij elkaar zullen er zeker zo’n 150 mensen aanwezig zijn geweest. Het is nogal een grote familie die zich over het hele land verspreid heeft, maar van heinde en verre zijn ze toch hierheen gekomen.

The Happy Couple.

Speech.

Zonsopkomst.

Met dit uitzicht werden wij rond half 7 wakker. Mooier kan bijna niet. Het belooft een mooie dag te worden en we zijn dus vroeg op om naar de oude gevangenis van Cork en de dierentuin daar te gaan.

Zonnebrand, zonnebrillen en petjes mee want een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen (in één vakantie). Onderweg komen we achter een vrachtwagen te zitten. Op zich niet erg want hij rijdt redelijk goed door. Maar ja, de meeste wegen zijn hier niet heel breed dus als je als vrachtwagenchauffeur een collega tegenkomt moet je allebei de bosjes in om elkaar te passeren. De eerst vrachtwagen is zo voorbij, maar de volgende is ietsjes breder en ze gaan echt maar net langs elkaar af.

Op advies van het navigatiesysteem zijn we inmiddels de gevangenis genaderd. Helaas hebben ze de weg waar we in gestuurd worden door de bordjes langs de weg, eenrichtingsverkeer gemaakt. Lekker handig, maar niet heus. In de gevangenis zelf krijgen we een mapje met de Nederlandse informatie over de gevangenis. Aan de hand van poppen wordt het verhaal over en van het leven in de gevangenis verteld.

Cork City Gaol.

Twee zeer gevaarlijke criminelen in de cel.

West Wing.

Plattegrond.

Hennie heeft straf.

Na het bezoek aan de gevangenis rijden we door naar de FOTA dierentuin, net buiten Cork.  Via de aanbevolen route kom je langs alle diersoorten, stokstaartjes, diverse apensoorten, giraffen, struisvogels en emoes, zebra’s etc. Een stukje verderop wordt een nieuw deel van de dierentuin gebouwd. Via een pad van zo’n 600m kom je bij het enige verblijf waar al dieren zitten, tijgers. Ook zij hebben last van de warmte en hebben zich op een schaduwplek verstopt. Alleen de vrouwtjestijger zie je in de verte liggen. In de toekomst zullen er nog andere diersoorten bij komen op weg naar het tijgerverblijf, nu zijn er alleen werklui en een ijskraampje te vinden.

Fota Wildlife Park.

Stokstaartje.

Giraffen voeren.

Struisvogelei.

Waak Struisvogel.

Europese Bizon.

Sabelantilope.

Giraffen.

Zebra’s.

Litschiewaterbokken.

Mara.

Parelhoender.

Diverse Vogels.

Jonge eendjes.

Diverse Vogels.

Tiger Forest.

Echt uniek: werkende werklui.

Waarschuwing.

Tijger in de verte.

Bennettwallaby.

Tropical House.

Schildpad.

Agaam.

Vlinderpoppen.

We hebben Nemo en z’n vader gevonden!

Vlinder.

Penguins.

Kangaroos.

Zwartwitte Franjeapen.

Pauw In Boom.

Flamingo’s.

Ringstaart Maki.

Papegaaien.

Withand Gibbon.

Withand Gibbon.

Cheetah.

Cheetah.

Rode Panda.

Tapir.

Omdat we nog naar Killarney en Cork willen kijken we waar de weersvoorspellingen het best zijn. Weersvoorspellingen zeggen hier meestal niet zoveel, maar in de steden heb je nog kans dat ze redelijk kloppen. Vandaag dus naar Killarney, daar zal het waarschijnlijk droog blijven.

We nemen een zeer toeristische route (want eigenlijk gaat het niet zo zeer om Killarney zelf, maar de mooie uitzichten onderweg). Vanaf het huis rijden we naar Glengarriff, eigenlijk totaal de verkeerde kant op, maar omdat we zo rijden kunnen we vanaf Glengarriff de Caha Pass (ook bekend als de “tunneltjesroute”) naar Kenmare nemen.

De tunneltjesroute.

In de tunnel is het vrij donker maar vooral erg nat. Het is op sommige plekken net alsof het zeer plaatselijk stortregent, zo hard valt het water in kolommen van een vierkante meter vanuit het rotsachtige plafond naar beneden.

Nog meer maar kortere tunneltjes.

Uitzicht aan de Kerry kant van de tunnels.

Halverwege deze route stoppen we even bij het Molly Gallivan’s Visitor’s Centre. We besluiten na een plaspauze door te rijden en in een volgende vakantie hier wel ook alles te bekijken.

Bij het visitors centre staat een uit één stuk gemaakte houten druïde die uitkijkt over de vallei.
Ronald had op deze foto z’n buik wel in mogen houden…

Het uitzicht van de druïde.

Vanaf Kenmare rijden we over de N71 naar Killarney. Onderweg stoppen we bij Ladies View om van het uitzicht te genieten, en rijden we verder dwars door het Killarney National Park heen.

Het uitzicht bij Ladies View.

De Lakes of Killarney.

Vervallen kasteeltje onderweg.

Nog een tunnel!

In Killarney zelf hebben we ons beperkt tot het Killarney Outlet Centre.

Hennie kwam uiteindelijk bij de Army Surplus Warehouse naar buiten met een nieuw kruiwagenwiel, een helm met spatscherm voor als hij het gras gaat striemen en een nieuw hangslot voor het grote hek van de oprijlaan voor wanneer ze naar huis gaan.

Marleen heeft bij de Paco Store nog een paar wandelschoenen met “25% korting” weten te scoren (van €69,99 voor €39,99, wat volgens onze berekeningen 43% korting is, maar goed, wij klagen niet hoor).

Vervolgens nog even naar de Lidl en de Tesco want ja, we zijn nu in een grote stad dus meteen maar profiteren van de relatief goedkopere supermarkten hier.

Terug vanaf Killarney naar huis heeft Marleen weer gereden. Dit keer rijden we over de N22 en de R569: een route met ook wel een paar mooie uitzichten maar lang niet zo “scenic” als de heenweg. Tevens is deze route ook een paar kilometer langer, maar hij rijdt een stuk lekkerder waardoor je qua tijd net zo snel in Kenmare uit komt (en al helemaal wanneer je geen irritante, langzaam rijdende, de weg blokkerende toeristen voor je neus hebt natuurlijk).

Gaan we wel? Gaan we niet? Kunnen we wel? Nee we kunnen niet gaan vissen. Het weer is toch te slecht. Plan B: naar Dursey Island met de cable car. Sinds 1969 gaat hier de enige cable car van Ierland naar dit eiland. Voorheen mocht vee ook in de cable car, maar sinds augustus 2011 mag dat niet meer. Alleen kleine dieren mogen nog mee in de cabine.

Aan de buitenkant lijkt de cable car nogal een gammel ding. Dit weerhoudt veel mensen er dan ook van om mee te gaan naar de overkant, maar wij wagen het er toch op.

Cable Car.

Operational and Safety Notice.

Het in- en uitstappunt op het vaste land.

Cable Car Track.

Cable Car Track.

Uitzicht vanuit de Cable Car.

Het “station” aan de andere kant.

Eenmaal aan de overkant krijgen we applaus van de mensen die daar staan te wachten, geen idee waarom. Op het eiland loopt een wandelpad de heuvel op. Dat is stiekem toch nog een behoorlijke klim, maar het uitzicht is weer schitterend en zeker de moeite waard.

Community Alert Schaap 1.

Community Alert Schaap 2.

Een heel groepje Community Alert Schapen.

De hele route is 14km en loopt over het hele eiland. We willen toch weer voor het eten thuis zijn dus lopen we na de eerste top, via het eerste dorpje (lees: vijf huisjes) weer terug naar de cable car. Onderweg genieten we van het uitzicht.

Bordje bij een stenen bankje onderweg.

Selfie.

Ronald is een beetje moe.

Deels vervallen kerkhof.

Voormalig Cablecar karretje doet nu dienst als kippenhok.

Moe en uitgewaaid komen we weer terug bij de auto.

Niksen, niksen en nog eens niksen. Na een drukke dag gisteren en met vandaag uitzicht op mist, mist en nog meer mist is er niks lekkerders dan uitslapen en een dagje helemaal niks doen. Vandaar dat we vandaag maar weinig tekst hebben. Ronald heeft vanavond zelf tacocups gemaakt van wraps en die zijn erg goed gelukt.

Zelfgemaakte tacocups.

Met vulling.

Om 8 uur gaat de wekker vandaag, want we hebben een drukke dag voor de boeg.

Volgens het programma van het Eyeries Family Festival beginnen om 10.00 de sheep dog trails. Uit ervaring is al gebleken dat aanvangstijden hier niet zoveel zeggen dus zo rond 10.45 zijn we bij het veld. Daar staat een bord op de weg dat het pas om 12.00 begint. Dat wordt nog even wachten dus. Gelukkig zijn er al deelnemers aanwezig met hun honden om het terrein te verkennen. Je kunt merken dat de honden gewend zijn om naar hun baas te luisteren.

Sheep Trials voorbereidingen.

De schapen.

Het bewijs van een zonnige dag!

Om iets over twaalven begint dan eindelijk de eerste deelnemer met zijn hond. Het doel is om vier schapen steeds tussen twee gemarkeerde palen door te laten lopen, vervolgens in de cirkel bijeen te drijven en te houden om ze vervolgens in de kooi te drijven. De eerste deelnemer deed het niet slecht. Binnen een half uur hadden de schapen het parcours (bijna foutloos) afgelegd.

De schapen hadden tussen de paaltjes door gemoeten.

Netjes 2 aan 2!

Stay down!

De boer moet het eerste deel bij de paal blijven staan.

Stil blijven staan in de cirkel.

Hekje in.

Tadaa! Klaar.

Omdat we nog meer op de planning hebben staan vandaag moesten we alweer weg. Op weg naar de haven om een bezoek te brengen aan een Fish Farm met zalm. Eerst even de zwemvesten ophalen voordat we aan boord gaan.

Marleen in zwemvest.

Ronald in zwemvest.

Als je overboord keek zag je de kwallen in het water drijven, niet eentje maar minstens een stuk of tien. Op het water hebben we een prachtig uitzicht. Zo zagen we de huisjes van de British Coast Guard deze keer vanaf het water, maar in de verte ligt ook het huis van Hennie en Maja.

De boot.

CoastGuard Boathouse.

Coast Guard Houses.

Bij de Fish Farm aangekomen liggen er meerdere cirkels in het water met netten er overheen gespannen. In het midden van de cirkel staat een rare slurf. Hieruit worden de vissen normaal gesproken gevoerd, maar de bemanning van de boot heeft zelf voer meegenomen zodat de zalm vooral aan de kant zwemt waar wij ons bevinden. Zo’n 50.000 stuks zwemmen er rond in zo’n cirkel. De zalm die wij voor ons hebben is pas drie maanden oud. Je zou bijna denken dat het vliegende vissen zijn, zo vaak zie je ze over het water springen. Het vastleggen is niet zo makkelijk want ze zijn wel heel snel. We maken nog een rondje langs de andere viscirkels en keren dan terug naar de haven.

Fishfarm.

In totaal 9 ringen.

In deze ring zwemmen zo’n 50.000 3 maanden oude zalmen.

De zalmen springen boven het water uit.

Fishies!

Het festival is nog steeds aan de gang en we maken een rondje over de markt, die uitgestald staat op de hoofdweg van Eyeries. Aan het eind van de markt blijkt dat de “Best Dressed Dog” verkiezing op het punt van beginnen staat. Van waarzeggers tot bloemenhondjes, je kunt het zo gek niet bedenken of de hond wordt verkleed. De markt heeft blijkbaar ook de nodige Nederlandse toeristen getrokken want we vangen regelmatig flarden Nederlands op.

Markt in Eyeries.

Kandidaten voor de Best Dressed Dog.

Onderweg naar huis worden we nog getrakteerd op oude tractoren en andere ouderwetse automobielen.

Oldtimers.

Oldtimers.

Vanavond op het menu: Garnalen cocktail, staartjes met witlof uit de oven en frietjes. Nu hoor ik je denken: “Staartjes? Wat is dat nou weer?” Staartjes zijn het staartdeel (ja doh) van de monk fish, familie van de zeeduivel. We dineren vanavond in de sjieke eetkamer. Het heet dan wel de eetkamer, maar die wordt maar nauwelijks als zodanig gebruikt.

Vandaag begint het Eyeries Family Festival (nouja, eigenlijk gisteravond al maar vandaag is de eerste volle dag). Er is vanalles georganiseerd voor alle leeftijden, maar vooral voor de plaatselijke jeugd. Op het voetbal/rugbyveld is het al lekker druk. Ballonfiguren worden gemaakt, gezichten geschilderd, er wordt gesport etc.

Zo druk is het hier anders nooit!

Helemaal vol met auto’s hier.

Gezelligheid op het sportveld.

Ook is er een valkenier aanwezig. Achter op het veld heeft hij allerlei roofvogels “uitgestald”. De grootste en meest indrukwekkende is wel de Golden Eagle, maar de European Eagle Owl is ook een erg mooi gezicht met zijn bruine veren en oranje ogen.

Common Buzzard.

Red Tailed Hawk.

Harris Hawk Female.

Harris Hawk Male. (Wilde niet op de foto…)

Saker Falcon Female.

European Eagle Owl Female.

Peregrine.

Peregrine.

Lanner Falcon Male.

Lanner Falcon Male.

Barn Owl Male.

Golden Eagle.

Golden Eagle.

De valkenier gaat nog een show geven, maar wanneer wist hij zelf ook niet. Aangezien hij daar nog wel een paar uur zou staan, zou het nog wel eens lang kunnen duren en besluiten we toch maar te gaan.

De boodschappen van vandaag bestaan vooral uit ingrediënten voor de barbecue van vanavond. Aangezien er ook nog een paar banenen liggen die langzaam slecht beginnen te worden, heeft Marleen vandaag als “restverwerking” bananencake gebakken.

Door Marleen gebakken Banana Cake.

‘s Avonds hebben we dus heerlijk gebarbecued, met dank aan Ronald de BBQ-man.

Alles ligt al klaar voor de BBQ.

De tafel is gedekt.

Ronald de BBQ-Man.

Garnalenspiezen.

Filetlapjes van een Varkenshaas.

Lamskoteletjes.

ChickenWings.

Sausages.