Even een dagje rust vandaag. We gaan even kijken in Eyeries op de sportvelden. Daar zijn allerlei spelletjes voor kinderen georganiseerd. Roland, Silvia en Kaja vertrekken als eerste die kant op, Ronald, Marleen en Carla volgen een half uurtje later. Er is een springkussen, duck race, plinko, schminken, een clown die ballonnen vouwt, maar ook een animal roadshow. Deze man heeft een konijn, schildpad, uiltje en verschillende reptielen bij zich. Kaja durfde de hagedis en de slang te aaien en heeft zelfs de uil eventjes op haar hand gehad. De beschermende handschoen was haar vele maten te groot, maar dat maakt niet uit.
Speelveld
Springkussen
Plinko
Kaja’s score
Duck Race met waterpistolen
Andere Spellen
Schildpad
Konijn
Baard Agaam
Hagedis
Vogelspin
Slang
Uil
We rijden terug via de supermarkt in Castletownbere voor de nodige boodschappen.
Op deze druilerige dag rijden we naar Bantry voor de markt die daar elke vrijdag gehouden wordt. Op een dag als deze is het altijd een uitdaging om een parkeerplekje te vinden, helemaal nu we met 3 auto’s zijn. Gelukkig mag Hennie op een invalidenplek parkeren en hebben de andere 2 auto’s ook een plekje gevonden op een nabij gelegen parkeerterrein.
Op de markt is van alles te vinden: tweedehands meuk, kippen en eenden, gereedschap en ijzerwaren, maar ook de gebruikelijke dingen als kleding en verschillende soorten etenswaren.
Bantry Markt: Kippen
Bantry Markt: Eendjes
Bantry Markt: Tweedehands Zooi
We hadden eigenlijk willen lunchen bij de Tractor, maar die is kort na ons bezoek 2 jaar geleden gesloten nadat het huurcontract afliep. Het was juist een goede plek om met zo’n groot gezelschap te gaan lunchen. Gelukkig weten Hennie en Maja nog een andere tentje. Daar is het al goed druk en kunnen we niet allemaal bij elkaar zitten. Hennie, Maja, Ronald en Marleen aan de ene kant, en de rest aan de andere kant van een tafeltje met een oude dame. We hopen dat ze snel haar koffie opdrinkt, maar daar dacht deze mevrouw anders over. Ze vond het maar wat leuk dat Nova naast haar tafeltje lag. Ze heeft minstens 10x gezegd dat Nova zo’n mooie vacht heeft en ze zou willen dat ze dezelfde kleur haar heeft als de hond. Ze heeft zeker 20x gevraagd hoe oud Nova is. Een lief oud mensje wel hoor, maar een tikkie vergeetachtig.
Visboer
Voor het avondeten staan er staartjes op het menu, de staarten van de Monk Fish oftewel monktails. We moeten op tijd eten want vanavond willen we ook nog naar de kinderparade in Eyeries. Na het eten gaan Silvia, Roland en Kaja alvast die kant op. De Parade begint om half 7. Nou ja, dat staat op het programma. Als de rest ook aangekomen is in Eyeries is de parade nog steeds niet begonnen en komen er nog altijd ouders met verkleedde kinderen aanlopen. Een Brabants kwartiertje is er niks bij. Daar maken de Ieren vrolijk drie kwartier tot een uur van. Eenmaal begonnen is de Parade ook met 3 minuten voorbij gelopen. Gelukkig komen ze nog een keer voorbij zodat Kaja alle kindjes ook goed heeft kunnen zien.
Eyeries Playgroup
Parade
Terwijl Hennie, Maja, Arie, Nova, Silvia, Roland en Kaja naar huis gaan, gaan Ronald, Carla en Marleen op jacht naar nog een geocache. En als je dan toch langs dat ene plekje komt waar je inmiddels al 3x naar dat ding gezocht hebt, waag je toch nog maar een poging. Maar ook deze keer vinden we niks. Wel komt de Jack Russel van de heks blaffend aanrennen om ons van zijn terrein te verjagen.
De cache waar we oorspronkelijk naar op weg zijn (GC6GD0W The Bull, the Calf and the Cow) ligt in zee. Nou ja, de eerste coördinaten dan. Het is namelijk een mysterie cache. Hiervoor moet je eerst een raadsel oplossen voordat je bij de juiste coördinaten op het vaste land uitkomt. In dit geval wordt gevraagd naar de jaartallen waarin de vuurtoren op het ene eiland verloren is gegaan en op het andere eiland weer opgebouwd is. Vul de cijfers op de juiste plekken in en je hebt de juiste coördinaten! Eenmaal op de plek aangekomen heeft Marleen al gauw iets gevonden wat op een kleine cache lijkt. Er zit een klein papiertje in met daarop een datum en naam van iemand die deze cache ook gelogd heeft. Nou hebben we al eerder caches van deze gebruiker gevonden en deze zaten allemaal in een mooie ronde witte container. Dat was dit niet. Na even zoeken heeft Ronald de juiste cache gevonden. Om verwarring te voorkomen nemen we de spookcache mee, waar we later via een berichtje van een van de plaatsers van de cache voor bedankt worden.
Op de terugweg rijden we langs Glenbeg Lake waar ook nog een cache ligt: GC5FK3P Glenbeg Lough. Deze hebben we met behulp van de aanwijzingen zo gevonden. De mensen in de camper zullen ook wel gedacht hebben… rare lui.
De ochtend begint met Kaja die buiten bellen gaat blazen. Althans, in de praktijk blazen anderen de bellen en jaagt Kaja er achteraan.
Bellen blazen
Vandaag was het plan om met de cable car naar Dursey Island te gaan. Na het ontbijt pakken Ronald en Marleen de rugzakjes in voor een mooie wandeling over het eiland. Eenmaal bij de cable car aangekomen blijkt dat meer mensen dat idee hebben. Er staat een wachtrij van ruim 1½ uur en de meneer van het karretje laat even niemand meer toe in de wachtrij. Jammer, maar aan de andere kant ook wel prima. Als het aan deze kant nu al zo druk is wil je niet weten hoelang je aan de overkant staat te wachten totdat je weer terug kan. Ter informatie: er kunnen maximaal 6 personen in het karretje en het duurt 15 minuten voor hij heen en weer gegaan is. Gelukkig hebben we ook de foto’s van 2 jaar geleden nog.
Cable Car
Cable Car karretje
Deze mannetjespauw trok zich niets aan van de harde wind en bleef minuten lang zo staan…
Dan maar op jacht naar geocaches in de omgeving. De eerste, GC3T79B Dursey Sound & Cablecar, ligt niet ver bij de cable car vandaan. Volgens het kompas moeten we daar zoeken, maar we kunnen het ding niet vinden. Hulp van onze telefoons krijgen we niet want we hebben op de plek waar de cache zou moeten liggen geen van beide bereik. Dan maar niet en op naar de volgende: GC1FGJK Garnish Loot. Deze aanwijzingen kloppen wel en al snel heeft Ronald de cache gevonden. Ieren hebben het blijkbaar niet zo snel koud en gaan gewoon het water in. Het mag dan wel lekker weer zijn voor Ierse begrippen, maar volgens ons toch niet warm genoeg om te gaan zwemmen in zee.
Garinish Green Coast Beach
Garinish Green Coast Beach
Geocache GC1FGJK Garinish Loot
Omdat we op deze plek wel bereik hebben, zoeken we de hints van de vorige cache op en blijken we op de verkeerde plek (aan de verkeerde kant van de weg) gezocht te hebben. We rijden terug en al snel hebben we de cache gevonden. Toch wel handig als je de juiste informatie bij de hand hebt.
Verstopplek Geocache GC3T79B Dursey Sound & Cable Car
Geocache GC3T79B Dursey Sound & Cable Car
Naar de volgende cache (GC54E8T Ballycrovane) hebben we al eens gezocht, maar we wagen toch nog maar een poging. Helaas, weer niet gevonden. Ook een aantal anderen die ons voor zijn gegaan hebben deze niet gevonden. Hij zou niet heel moeilijk moeten zijn, maar iets klopt er niet.
Onze volgende cache (GC6GC1W Hag of Beara) is er een met meerdere locaties, een Multi zoals ze dat noemen. We beginnen bij de “Hag of Beara”, een enorme steen nabij een mooi uitzicht. Ronald heeft al snel door waar de coördinaten van het volgende “Waypoint” zich bevinden. Nou komt Ronald al jáááren in die omgeving en met behulp van de omschrijving in de app weet hij al waar we uit zouden moeten komen. De coördinaten blijken inderdaad overeen te komen met de oude begraafplaats die wij in 2014 al bezocht hebben (klik voor foto’s). Al snel vinden we de informatie die we nodig hebben om het laatste punt en dus de cache te vinden. Gelukkig maar, want het weer wordt er niet beter op.
Hag of Beara en Marleen die daar een foto van maakt
Aanwijzing Naar WayPoint 2
Geocache GC6GC1W Hag of Beara Logboekje invullen
Eenmaal daar aankomen liggen er weer een stelletje Ierse kids in het water. Weer een cache gevonden!
De laatste cache voor vandaag, GC6GHZG Johnny’s Cache, ligt op een stuk waar we 2 jaar geleden ook al zijn wezen wandelen. Toen was het een miezerige dag en zijn we behoorlijk nat geworden, Vandaag is het gelukkig droog en kunnen we rustig zoeken. We gaan eerst op jacht naar de cache. Deze blijkt wat moeilijker te vinden te zijn dan de voorgaande caches. Ergens tussen/onder een steen, en dat op een stuk waar heel veel stenen liggen. Alleen waren we volgens de aanwijzing te ver van het pad afgedwaald en dat bleek ook te kloppen. Na onze vondst zijn we weer terug gelopen en hebben we de grotten nogmaals bewonderd. Het is toch wel een mooi uitzicht.
Pulleen Loop Grot
Ondertussen zijn Roland, Silvia en Kaja in Castletown gaan lunchen. Tijdens het rondje rondrijden daarna valt Kaja in de auto in slaap, dus rijden ze nog even door langs onder andere de Cable Car, de kopermijnen, uitzichtpunt Dooneen en hier en daar wat bergweggetjes in.
Eenmaal allemaal weer thuis hebben we Nova’s verjaardag gevierd. Ze is alweer 8 jaar oud, maar dat maakt haar niet minder flexibel.
Het is een mooie dag en op de planning staat een dagje shoppen in Kenmare, vooral ook omdat daar op woensdagen Farmers Markt is. Maar voordat het zover is neemt Hennie nog een duik in de vijver. Vorige week had hij al wat plantjes op het eilandje klaar gezet om in de grond te zetten, maar toen begon het ineens keihard te regenen dus is hij snel naar binnen gegaan. Die planten moeten vandaag wel de grond in anders drogen ze uit. Bovendien moet ook de pomp van de fontein weer aangesloten worden, die is al schoongemaakt.
Hennie in de vijver
Alle eendjes…
Fontein aan
Na een uur rijden komen we aan in Kenmare. We gaan eerst lunchen bij Davitts omdat we weten dat Nova daar ook mee naar binnen mag. Hoewel ze haar “assistance dog” hesje aan heeft, mag ze nog steeds niet overal mee naar binnen (Bij The Jam doen ze er moeilijk over, nouja, dan eten we wel ergens anders hoor!).
Kaja krijgt een kleurplaat en kleurpotloden en gaat vrolijk aan de slag. Nova ligt ondertussen tussen Maja en Marleen in en zien we niet meer totdat we weer opstaan om naar buiten te gaan. Halverwege vraagt onze serveerster nog waar de hond is omdat we nog netjes gevraagd hadden of deze mee naar binnen mocht, maar ze haar niet meer heeft gezien sindsdien.
Lastige hond…
Net als in Glengarriff vind je hier de nodige winkeltjes met souvenirs en handgemaakte producten. (Nova kan het niet laten overal haar neus in te steken). Vandaag is het ook nog markt in Kenmare, dus ook daar struinen we langs alle kraampjes.
Kenmare
Het zoveelste souvenirswinkeltje in Kenmare…
Daar zit een luchtje aan!
Hier ook al!
Creatieve wandelstokken
Snoepjes!
En nog..
…heel veel…
…meer snoepjes!
Marktkraam met heel veel ballonnen
Olijven
Olijven
Honing en -raten
Een markt is natuurlijk niet compleet zonder Fish&Chips
Kerk in Kenmare
Kenmare is een van de grotere plaatsen in de omgeving. Hier hebben ze dan ook grotere supermarkten en een ruimer assortiment. We doen onze boodschappen bij de Lidl en Supervalu. (Een van de dingen die in ons winkelmandje van de Lidl gaat is een kind van 2 jaar genaamd Kaja die zich zo door Marleen door de eerste gangpaden heen laat slepen).
Ja, zelfs hier hebben ze Lidl’s
Maar Supervalu is toch wel de grootste supermarktketen hier (qua aantal vestigingen)
Wasserette..
’s Avonds willen we uit eten in Kenmare en gaan we weer terug naar het restaurant waar we ook geluncht hebben. We krijgen weer dezelfde tafel als tussen de middag en genieten allemaal van het eten. Echt foto-waardig zijn de gerechten nou ook weer niet, dus we zullen je de foto’s besparen.
Er zijn drie verschillende Ferry Services die naar het eiland toe gaan, ieder met eigen bootjes in verschillende modellen. De goedkoopste is Ellen, maar die vaart niet altijd. Helaas ook vandaag niet…
Niet varende Ferry Service. En dan gaat het om het blauw/rode open bootje.
Dan maar met de Blue Pool Ferry Service, dat is daarna de goedkoopste. Ter info: met meneer Ellen hadden we we waarschijnlijk voor €50,- de overkant bereikt (en weer terug uiteraard), nu waren we €70,- kwijt.
Blue Pool Park & Ferry Service
Wegwijzer in Blue Pool Park
Blue Pool Ferry II. Ze hebben er in totaal 3.
Ongeacht welke ferry service je neemt, varen ze langs de diverse eilandjes tussen Glengarriff en Garnish Island. Op deze eilandjes zijn altijd wel zeehonden te vinden, dit keer ook met diverse jonge exemplaren.
Zeehondjes
Zeehondjes Balanceer-Act
Adelaar welke op dit eilandje aan het nestelen is.
Verdwaalde jonge zeehond op de aanlegpier van Garnish Island
Leeft hij nou nog of is hij dood? Later zien we dat hij nog leeft en nog weer later dat hij in een kratje gezet wordt om op een van de eilandjes weer uitgezet te worden.
Eenmaal op het eiland betalen we ieder voor zich vrij diverse tarieven. Voor Hennie en Maja zijn er Senior Tickets á €3,- per persoon, Carla, Roland en Silvia betalen ieder €4,- voor de Adult Tickets en Ronald en Marleen zijn er dankzij pasjes die er uit zien als Student Cards het goedkoopste uit met €2,- per persoon.
Het eiland zelf is een groot eiland ooit gekocht door de familie Bryce met als idee om daar een groot huis op te bouwen en verder mooie tuinen aan te laten leggen door hun tuinman. Door financiële tegenvallers is dit er nooit helemaal van gekomen, zo is het grote huis nooit gebouwd en is de familie uiteindelijk gaan wonen in het huis welke oorspronkelijk alleen voor de tuinman en de nanny bedoeld was.
Sinds dit jaar is ook dat huis te bezichtigen met guided tours. Erg interessant om de historie van het eiland en het huis te horen en zien (inclusief plattegronden van hoe het had moeten worden, etc etc.)
Achteringang Walled Garden
Vooringang Walled Garden
Clock Tower zonder klok (heeft er ook nooit in gezeten, is nooit geplaatst)
Casita
Italian Garden
Italian Garden
Italian Garden
Uitzicht vanaf Italian Garden
Looppad naar de Temple
Stenen paddenstoelen langs het looppad
Temple
Pad naar de Mortello Tower
Loop nou toch eens doohoor!!
Trap naar Mortello Tower
Mortello Tower
Uitzicht over eiland vanaf een uitkijkpunt
Bryce Mansion
Bryce Mansion
Uiteraard heeft het eiland naast de vele vergezichten ook een enorme bloemenpracht. Tijdens de Guided Tour verteld de dame waarom het eiland een ommuurde tuin heeft en waarom diverse andere stukken van het eiland voorzien zijn van hoge bomenrijen of heggen: om de vochtige zoute lucht tegen te houden. Dat zout tast namelijk de bloemen en planten aan waardoor ze maar niet wilden groeien. De tuinman van de familie kreeg dit al vrij snel in de gaten en legde daarom deze heggen en bomenrijen aan.
Een selectie foto’s van de bloemenpracht:
Weer terug op het vaste land gaan Ronald en Marleen nog even op jacht naar de GeoCache GC1FGJK Garnish Loot en deze wordt door Marleen als eerste gespot.
Gevonden Geocache
De rest is inmiddels in Glengarriff de toerist aan het uithangen en gaat winkel in, winkel uit.
Na het ontbijt gaan Ronald, Marleen, Carla, Maja, Silvia, Roland en Kaja naar “town” (Castletown Bere) om boodschappen te doen. Het blijkt daarbij erg lastig te zijn om witlof te krijgen (nouja, lastig, het is gewoon letterlijk onmogelijk) maar de rest van de ingrediënten voor de maaltijdsalade die Ronald vanavond gaat maken zijn wel te vinden.
Castletown Bere
Vanmiddag zijn Ronald, Marleen, Silvia en Roland een rondje in de omgeving gaan maken. Eerst naar Travara, het piertje waar vroeger de boot te water werd gelaten. Daar hebben we een mooi uitzicht op de baai en er is een leuk speeltuintje waar Silvia en Roland in ieder geval nog eens heen willen gaan met Kaja.
Travara
Vanaf daar rijden we door naar de oude coastguard huisjes. Je ziet nog wel dat het ooit huizen zijn geweest, maar het is niet meer bewoonbaar. Er is geen dak meer, alle deuren staan open en de tuin is compleet overwoekerd.
Creatief met schelp. Een muurtje van een meter of 15 lang over de volledige lengte op deze manier versiert.
Volgende stop: Ballycrovane. Hier staatde grootste Ogham stone van Ierland. Ogham is een alfabet wat in de 5e en 6e eeuw gebruikt werd op stenen. Om bij deze steen te komen moet je een paadje op. Een probleem, dat pad liep naar een woonhuis van een enorm chagerijnig wijf. Ze heeft minstens 10x gezegd dat we op eigen risico door mochten lopen. Ook de Jack Russel die het terrein bewaakt was het niet eens met onze komst. We lopen toch maar door om de steen te bekijken. Als we er dan toch zijn laten we ons niet zomaar afschrikken door zo’n heks.
De grootste Ogham Stone van Ierland
Uitzicht vanaf de Ogham Stone
Close-Up van de Ogham Stone
In de buurt van de Ogham stone moet ook een geocache liggen, maar die hebben we niet kunnen vinden. De coördinaten kloppen niet met de hint en foto die we zien in de app (redactie note: een paar dagen later blijkt dat we in de officiële Geocaching app niet alle foto’s zien en dat dit mogelijk een deel van het probleem op lost, al kloppen de coördinaten dan waarschijnlijk nog steeds niet). We zijn hier nog wel even dus we zullen vast nog wel een poging wagen.
Omdat we nog goed moe zijn van de hele reis pakken we zondag alleen de tassen uit en doen we wat kleine dingetjes in huis. Er lag immers ook al een lijstje met klusjes waarvan Ronald en/of Arie gezegd had dat voor Maja en Hennie (opa van Ronald) te doen zodra ze een keer in Ierland waren. Daarbij moet je denken aan het vervangen van de oude TV voor een nieuwe, het installeren van een weerstation, etc etc.
Marleen is samen met Nova een stukje gaan wandelen naar het piertje. Dat is de straat over, schuin oversteken en daar de straat in naar beneden. Stiekem toch nog een aardig eindje lopen. De terugweg viel een beetje tegen, bult op en wind tegen. Zelfs de viervoeter vond het een zware beklimming.
’s Avonds dineren we sjiek in de eetkamer (garnalencocktail, eendenborst, frietjes, komkommersalade en boontjes) en vergeten we om van elke gang een foto te maken dus moet je het helaas met alleen een foto van het voorafje doen.
Garnalencocktail volgens Maja’s recept
Na het eten rijden Silvia en Roland ook nog even naar het piertje om uit te waaien en wat foto’s te maken.
Piertje, hier laten we de boot van Hennie te water wanneer we gaan vissen
Dankzij Priority Boarding (uit het Premium pakket terwijl we voor Flexi geboekt hebben, gratis extraatje dus..) mogen we als een van de eersten om 1:45 de boot op en kunnen we naar onze hut voor de nacht.
We hebben twee hutten geboekt, zodat Roland en Silvia in de ene hut kunnen slapen en Ronald, Marleen en Nova in de andere. Carla en Arie zijn met Kaja elders gaan zitten zodat diegenen die over een paar uurtjes ook weer moeten gaan rijden goed aan hun rust toe komen (zij kunnen immers ook in de auto nog slapen).
Helaas zitten onze hutten helemaal vooraan de boot (onder de stuurhut), met als gevolg dat de hutten best wel op en neer gaan door de deining. Arie en Carla zitten in het midden van de boot en hebben nergens last van…
De hut
De hut
We zetten de wekker om 5 uur, maar doordat de tijd van het telefoonnetwerk aan boord van de boot een uur verkeerd staat (op Nederlandse tijd in de Engelse tijdzone…) gaan de telefoons pas een uur later af. Gelukkig werkt onze interne wekker beter en zijn we om kwart over 5 wakker. We zoeken Arie, Carla en Kaja weer op en wachten op het seintje dat we naar de auto’s mogen.
Rosslare Harbour
Loopbrug voor voetgangers
Bijna bij de kade
Nova op de boot, wachtend op het sein dat we naar de auto’s mogen
In Ierland was het helaas zoals je in Ierland kan verwachten… grijs en nat. De weg naar Cork was goed te doen. De wegen zijn er breed en overzichtelijk. In Cork nog even ontbeten (het was toen immers rond half 10) en boodschappen gedaan bij de Tesco.
Vanaf daar werden de wegen alsmaar smaller en bochtiger. Goed opletten dus. Gelukkig kent Ronald er goed de weg. Na een lange reis kwamen we rond het middaguur aan bij zijn grootouders in Caherkeem.
Het weer (en uitzicht) bij aankomst
Home Sweet Home
Vanwege de zeer korte nacht zijn de meesten van ons na wat gedronken te hebben (koffie/thee met gebak) even ingedut tot het tijd was voor het avondeten: door Maja (de oma van Ronald) gemaakte groentesoep met stokbrood.
Na weken van voorbereiding, lijstjes en inkopen is het eindelijk zover; we gaan weer naar Ierland. Deze keer gaan we met de hele familie (Ronald zijn ouders Arie en Carla, zijn zus, zwager en nichtje Silvia, Roland en Kaja en de hond van zijn ouders Nova). Ronald heeft voor de heen- en terugreis een uitgebreide planning gemaakt en daar hebben we onderweg al veel plezier van gehad.
Het reisschema voor de heenreis.
Een overzicht van alle Service Stations op de route, zodat we onderweg nog met pauzes kunnen schuiven.
Gelukkig hadden we alles op donderdag al ingepakt klaarstaan en in de auto getetrist. Alleen de allerlaatste dingen moesten er vanmorgen nog bij, maar dat is niet meer zoveel werk. Op naar Utrecht om de rest van de familie op te halen.
Nova in de auto
Auto klaar voor vertrek
Nova is het nu al zat en we zijn nog niet eens vertrokken…
Om half 11 zijn we vanuit Utrecht vertrokken, een uur eerder dan gepland. Omdat het eerste stuk tot Gent behoorlijk druk was, was dat ook helemaal niet erg.
Tanken in Gent
Goedkope benzine!
Eenmaal bij Calais hadden we na het inchecken van Nova en het door de paspoortcontroles rijden nog wat tijd over voor een plaspauze en een hapje eten.
Nova inchecken bij Eurotunnel
Klapdeuren en rolluiken. Eerst klappen de deuren links en rechts dicht (liggen daarvoor vlak tegen de buitenwand aan), daarna komt daar tussen een rolluik naar beneden.
In de trein
In de trein
Wachten bij de Douane, twee keer (eerst Frankrijk uit, dan “Engeland” in, binnen 200 meter).
Heftig prikkeldraad
Aangekomen aan de andere kant van het kanaal ging de reis verder. Bij Londen hadden we pech en reden we een flinke file in. Dit alles ook nog eens met een felle zon, waar we omdat we naar het westen toe reden vol inkeken…
Service station
Omdat de tussenstops uit voorzorg al een beetje ruimer dan nodig berekend waren, hadden we genoeg speling en hebben door ook één stop te laten vervallen toch de boot nog ruimschoots gehaald. Wel hebben we het laatste stuk enkele flinke buien gehad.
Helaas, helaas, het zit er alweer op. De laatste spullen zijn ingepakt en we nemen afscheid van het huis. We rijden met twee auto’s richting Cork zodat wanneer de rest van de familie naar Ierland komt iedereen makkelijk mee kan. We kunnen de auto gelukkig in een buitenwijk van de stad parkeren bij familie van de buren waar we afgelopen weekend op het feest zijn geweest. Nog een hapje eten voordat we door de douane gaan en dan is het wachten begonnen.
Dit is niet ons vliegtuig, maar wel interessant. Voor diegenen die Ronald ooit verteld heeft over “het vliegtuig had een andere opdruk dan normaal”, zie hier, een vliegtuig met zo’n andere opdruk!
Dit is wel ons vliegtuig. Tot onze grote verbazing mogen we zowaar met de slurf het vliegtuig in. Vrij uniek voor Cork Airport!
We beantwoorden nog wat vragen over ons bezoek aan Ierland en dan mogen we eindelijk het vliegtuig in. Mooi op tijd vertrokken dus we komen ook op tijd aan op Schiphol. We hoeven niet eens lang te taxiën. Bij aankomst worden we opgewacht door Carla, Silvia, Roland, Kaja en Nova. Nova snapt er niks van en staat tegen het glas te springen om bij ons te komen.
Cork Airport.
Achteraan de oude Airport Terminal Building.
Cork City vanuit de lucht.
We gaan recht over het stadscentrum heen.
De Nederlandse kust.
Het platte Nederland…
Schiphol.
Nova springt enthousiast tegen het glas op.
Wachten op de koffers…
Iemand een golfclub kwijt?
Nova is zo enthousiast…
… dat ze met volle kracht tegen Ronald aan duwt …
… en Ronald achterover valt. Daarna is Marleen het slachtoffer.
