Bantry, dat is de bestemming van vandaag. Iedere vrijdag is daar een grote markt. Iedere eerste vrijdag van de maand is de markt nog groter, maar dan zijn we er niet meer. Na een rit van een uur komen we daar aan en kunnen we op zoek naar een parkeerplek. De parkeerplaats waar normaal gesproken nog wel plek is, is nu bezet door een kleine kermis in het kader van het Pirate Festival dat in het weekend plaats zal vinden.
Heel onhandig geplaatst deze kermis, op het grote parkeerterrein van Bantry…
Op de markt slenteren we langs de kraampjes. Sommige kraampjes hebben we op andere markten ook al gezien.
Markt.
Een van de restaurantjes aan het plein heeft wel een hele bijzondere aanbieding op het menu voor kinderen.
Bijzonder kindermenu. Als ouder denk je wel twee keer na voordat je jouw kind hier alleen achterlaat.
Bij The Tractor hebben we nog een lekker hapje gegeten.
Traktor Chicken Burger.
Marleen pest Ronald met het Traktor Vlaggetje.
Bij een klein herenmodewinkeltje heeft Ronald nog een overhemd gekocht. Op weg naar huis heeft Marleen weer gereden.
Weer even een dagje relaxen. Wel gaan we in de ochtend nog even naar “town” voor wat boodschappen (met name groente, aangezien de groenteboer alleen op donderdag en vrijdag open is…). Het is lekker weer buiten dus Hennie en Maja zijn buiten bezig de garage leeg te maken en de boot eruit te halen. De boot hebben we nodig als we binnenkort een keer het water op gaan om te gaan vissen.
Lekker luie dag met heerlijk weer, dus even relaxen in het gras.
Na het eten gaan Ronald en Marleen er nog even tussenuit om een wandeling te maken. Met de auto rijden we via Eyeries naar de oude verblijven van de British Coast Guard Station aan de kust. Het is even goed kijken welk klein zijweggetje we moeten hebben. De weg valt niet heel goed op en is vrij smal tussen alle struiken en bosjes. Je kunt er beter geen tegenligger tegen komen, want dan kun je maar een kant op en dat is achteruit. We rijden alsmaar verder tot we worden tegengehouden door een hek. Aan de linkerkant staan twee nieuwsgierige shetland ponies en aan de rechterkant twee nieuwsgierige bruine ezels. (Ja, ook hier woont familie).
Shetland pony.
Marleen bij de ezels.
Het huis vanuit de verte.
Het huis vanuit de verte.
We gaan het hek door en volgen het pad naar beneden. Zelfs hier staan nog huizen, over the middle of nowhere gesproken. Of er ook echt nog mensen wonen is niet helemaal duidelijk. De laatste ‘huisjes’ die we tegenkomen zijn de oude coast gard huisjes. De muren staan nog grotendeels overeind, net als twee van de vier schoorstenen, maar de daken zijn verdwenen. Aan de voorkant staat nog een oude (water)put. In 1920 zijn de huisjes gebombardeerd door de IRA omdat ze mogelijk gevaar op zouden leveren.
Coastguard huisjes.
Hier mist de buitengevel van dit huisje…
Bij de schoorstenen kun je goed zien dat de huisjes een aantal keer aangepast zijn, in verschillende bouwstijlen en van verschillende materialen.
Prachtig uitzicht vanuit het huisje.
Coastguard huisjes.
Het uitzicht vanaf de huisjes is in ieder geval schitterend met de ondergaande zon aan de overkant van het water.
We lopen weer een stukje terug het pad over en slaan af richting een andere deel van de kust. Daar komen we uit bij het oude boothuis van de Coast Guard. Ook hier hebben we weer een mooi uitzicht op het water en de ondergaande zon.
Coastguard Boathouse.
Tijd om terug te gaan, maar niet voordat we aan de andere kant van de berg waar het huis op staat, de zon zien zakken in de wolken boven het water.
Vandaag trekken we eropuit richting Allihies. Onderweg stoppen we eerst bij de Mass Rock. Hier werden halverwege de 17e eeuw geheime missen gehouden omdat deze eigenlijk verboden waren. Vanaf de weg loopt er een pad naar boven. Vanaf de Mass Rock hadden we een mooi uitzicht op de baai.
Mass Rock Sign met daarachter het eerste stukje van het pad naar boven.
Het pad naar de Mass Rock.
Mass Rock. Het kruis is pas later geplaatst als aandenken.
Mass Rock.
Als we weer doorrijden komen we onderweg een paar verdwaalde schapen tegen. Deze keer niet netjes in de wei, maar over de weg, opgejaagd door de werkhond van de boer.
Rennende schapen.
Weer een eindje verder stoppen we bij uitzichtpunt Dooneen. Het water wat tegen de rotsen beukt zorgt voor een mooi kleurcontrast met het diepblauwe water.
Dooneen View.
Dooneen View.
Onderweg naar Dunboy Castle komen we eerst een kudde rennende schapen tegen en vervolgens achter een auto met aanhanger te zitten. Deze heeft wel een hele grote lading bij zich, met smerig landbouw plastic.
Aanhanger met landbouwplastic. In Nederland zou je hier een dikke vette bekeuring voor krijgen…
Eenmaal bij het ‘kasteel’ aangekomen blijkt de historie iets anders te zijn dan Ronald dacht. Het eerste kasteel wat hier gebouwd was in de middeleeuwen is rond eind 16e eeuw opgeblazen tijdens een oorlog. Op het terrein waar het ooit gestaan heeft staan nog wel enkele ruines van een fort en een vergane boot. In de 19e eeuw is er de Puxley Mansion gebouwd. Dit waren ooit prachtige ruines, maar een of andere idioot heeft bedacht het te restaureren en om te bouwen tot een hotel (zie deze youtube video). De aanbouw ervan valt juist op door de moderne uitstraling. Het valt totaal uit de toon van de omgeving. De hele bouw is in 2007 gestopt toen het geld op was. Of het ooit nog open zal gaan… geen idee.
Dunboy Castle Sign.
Uitzicht op het fort.
Fort.
Puxley Mansion vanuit het fort gezien.
Wel omhoog houden hoor, anders stort het in!
Uitzichtje vanuit het fort.
Diverse plakkaten.
Bootje, of wat daar nog van over is.
Dunboy Castle Gates.
’s Avonds zijn we uit eten geweest bij Josie’s, een restaurantje, hoe kan het ook anders, in the middle of nowhere. Het ligt aan Glenmore Lake, aan de andere kant van de Healy Pass. Het eten smaakt heerlijk en we hebben mooi uitzicht op het water.
Het voorgerecht van Marleen: warme geitenkaas met spek.
Het voorgerecht van Ronald: garnalensalade.
Het hoofdgerecht van Marleen: echte Ierse steak.
Het hoofdgerecht van Ronald: eendenfilet in een lekker sausje.
De dag begint mooi en we gaan garnalen vangen. Rond 13.30 staat het water op het laagste punt en staan we klaar met emmers en een net.
Een bootje op het droge door het lage water.
Laag water in de baai.
Hennie gaat in z’n waadpak het water in gewapend met het net. De eerste schep is meteen raak.
Hennie in waadpak in het water.
De eerste schep.
Niet veel later wordt de eerste emmer met garnalen op de kade omgekiept om uit te zoeken. De hele kleine garnalen en de garnalen met eitjes gaan terug de zee in. Marleen moet wel wennen aan het wiebelende gespring van de garnalen. Na een uurtje hebben we drie emmertjes vol met garnalen.
De eerste garnalen.
De volgende lading is klaar om omhoog gehaald te worden.
Emmer omhoog halen.
Garnalen uitzoeken op de kade. Marleen en Ronald hebben ook geholpen hoor, maar dat is dus niet vastgelegd op foto…
Garnaal
We rijden voorzichtig terug naar het huis om daar de garnalen te koken en te pellen. Dat is nog best een klusje. Uiteindelijk hebben we 1150gram aan garnalen gevangen.
Hennie moet wel rustig rijden terwijl Marleen, Ronald en Maja ieder een emmer met garnalen tussen de benen vasthoudt.
Even een rustdag vandaag. De dag begint regenachtig dus dat motiveert ook niet om er op uit te trekken…
We besluiten om eens een kijkje te nemen in de grote kas achter het huis om daar wat onkruid te verwijderen. Een van de velden staat helemaal vol, maar het is makkelijk los te krijgen. En dan klinkt er opeens een keiharde gil vanuit de kas. Marleen schrikt zich rot als er opeens een kikker uit het onkruid springt.
Nog even de laatste stukjes onkruid eruit en dan is het veldje weer netjes. ’s Middags klaart het weer wat op en besluiten we richting Allihies te rijden om de kopermijnen te bekijken. Marleen krijgt niet veel mee van de rit en uiteindelijk zien we de kopermijnen alleen van de buitenkant. Via Castletown rijden we terug om boodschappen te doen voor het avondeten.
Het uitzicht vanuit het slaapkamerraam, toen het uiteindelijk opgeklaard was.
Op het programma van vandaag: de “markt” in Schull met pannenkoeken als lunch. Van de markt moet je je niet teveel voorstellen. Het zijn een 14 kraampjes met de meest uiteenlopende producten: vlees, bbq, kunst, cupcakes enz. Bij de slager hadden ze wel hele bijzondere worst, namelijk boerewors.
Boerewors.
Van de markt zijn we naar de Crêperie gelopen om daar te genieten van een heerlijke pannenkoek. Niet zo’n ruime keuze als ze in Nederlandse pannenkoekenrestaurants hebben, maar er zat veel lekkers tussen. Op de pannenkoek met aardbeien zat ook ijs. Niet een lullig bolletje, maar vier flinke bollen aardbeienijs. Gelukkig vond Ronald het geen probleem er eentje van me over te nemen.
Pannenkoek van Marleen, de Crazy Strawberry: Strawberry ice cream, strawberries, homemade chocolate sauze, whipped cream.
Pannenkoek van Ronald, Paradise: Mixed berries, homemade red fruit coulis, red fruit topping, homemade meringue, whipped cream.
Van Schull zijn we teruggereden naar Glengarriff. Deze keer heeft Marleen gereden. Aan de linkerkant van de weg rijden is even wennen, maar dat gaat redelijk vlug op de grotere wegen.
Marleen achter het stuur, voor het eerst in je leven zelf links rijden is best spannend 😛
Op een muurtje in Glengarriff even bijkomen van de spannende eerste autorit.
In Glengarriff zijn we even wat winkeltjes in geweest om te neuzen en via de Healy Pass weer terug. Gelukkig is het vandaag mooi weer en ziet de pass er nog mooier uit dan anders.
Healy Pass, de kronkelweg.
Healy Pass, informatiebordje.
Healy Pass, de berg over.
Glenmore Lake, aan de Kerry kant van de Healy Pass.
Healy Pass, aan de Kerry kant.
Schaap.
Halverwege de route tussen de Healy Pass en het huis van Ronald’s grootouders kom je dit huis tegen. Zou Barbie hier wonen?
Vanmorgen zijn we (een deel van) de Coastal Route vanaf Eyeries richting Ardgroom afgereden. Langs deze route vindt je onder andere de Kilcatherine Curch, een hele oude “kerk” met begraafplaats.
Kilcatherine Church
Op de begraafplaats van Kilcatherine Church staat een van de oudste Cross Headstones van Ierland.
Een heel eind verderop is de Pulleen Loop, een wandelroute met een paar erg mooie uitzichten. Zo is hier ook het Coosmore sea cave system te bekijken.
Coosmore sea cave system, linker cave vanaf de voorkant.
Coosmore sea cave system vanaf de achterkant.
We zijn er een klein stukje ingelopen ondanks dat de stenen behoorlijk glad waren geworden door het water en de algen. Een heerlijk stukje natuur waar verder niemand te bekennen was. Een stukje verder bleek dat we toch niet de enigen waren; er lagen twee fietsen tegen het hek. Een eindje verder op de wandeltocht bleek dat zij daar een tent hadden opgezet.
Een tentje in The Middle Of Nowhere…
Wij zijn ondertussen verder gelopen op de wandelroute. Ronald had niet gezien dat dit een wandeling van 5km was en dat je daar wel 2 uur over doet. Ons plan om voor de lunch weer terug te zijn is daardoor niet helemaal gelukt. Gelukkig heb je heel af en toe zelfs in the middle of nowhere bereik met je telefoon, zo bleek want Ronald belde zijn grootouders om te laten weten dat de wandeling toch wat langer zou duren dan gedacht.
Ronald belt met het thuisfront dat de wandeling iets langer duurt dan we vooraf dachten. Het is wel geluk hebben dat we toevallig precies op dat punt bereik hadden!
Het was wel een hele mooie wandeling ondanks dat er halverwege een wolk tegen ons aan dreef waardoor het gras en wij helemaal nat werden.
De natte broek en schoenen van Marleen.
De natte broek en schoenen van Ronald.
Eenmaal weer terug bij het huis hebben we toch eerst maar droge kleding aangetrokken voordat we aan de lunch begonnen. De rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan, behalve een paar potjes Rummikub waarbij Ronald gewonnen heeft.
Vandaag hebben we lekker uitgeslapen. Na een lekker ontbijtje zijn we Castletown (het dichtstbijzijnde stadje) in gegaan. Even kijken of we wat leuke ansichtkaarten kunnen vinden terwijl Maja en Hennie boodschappen doen. Daarna richting Eyeries (het dichtstbijzijnde dorp) om ook daar even rond te snuffelen in dit kleurrijke dorpje.
Eyeries
Even thuis lunchen om daarna te gaan (gift)shoppen in Kenmare. Via een mooie lange weg komen we daar eindelijk aan. Marleen heeft er weinig van meegekregen omdat ze een deel van de weg heeft zitten slapen. Eenmaal in Kenmare hebben we snel een parkeerplekje gevonden en lopen we de winkelstraat in. Vooral veel kleine winkeltjes met veel lokale Ierse spulletjes, van in water groeiend ondergoed tot Ierse slabbetjes. Even stoppen voor een lekker ijsje en dan weer door naar het volgende winkeltje. De ansichtkaarten zijn binnen en dan is het tijd om weer naar huis te gaan. Op het menu staat vanavond Pollak met broccoli en aardappelen met jus. Zelfs Marleen neemt wat broccoli en schept tot Ronalds verbazing nog een keer op. Even chillen op de bank voordat Ronald en Marleen een avondwandeling gaan maken. Een rondje van 3,4km met een paar hele mooie uitzichten ondanks het druilerige weer.
Vandaag is het eindelijk zo ver, na een lange tijd van aftellen is het moment daar: Ietsie Pietsie Pansie, wij gaan op vakantie!
Vanmorgen waren we al ruim voordat de wekker ging wakker. Alles stond al klaar om op vakantie te gaan, op enkele dingen uit de koeling na.
Ronald met de koffer in de gang.
Om 6.00 staat alles in de auto en gaan we op weg naar Utrecht om naar Ronald’s ouders te gaan, waar vandaan Carla ons naar Schiphol zal brengen. Wel moet eerst Nova nog een spuitje krijgen voor haar allergieën.
Eenmaal op Schiphol hebben we de koffers snel zelf ingecheckt en kunnen we naar de gate (D31).
Aangekomen op Schiphol, op weg naar de incheckbalie.
Omdat we (heel) vroeg ontbeten hebben, hebben we op weg naar de gate nog een tweede ontbijt genomen. We waren ruim op tijd bij de gate, maar helaas was het vliegtuig dat niet met als resultaat 30 minuten vertraging. Maar goed, we zijn onderweg.
Het vliegtuig staat klaar bij de gate.
Ronald in het vliegtuig.
Marleen in het vliegtuig.
Cork vanuit de lucht.
In Cork, onze bestemming, worden we opgevangen door de grootouders van Ronald: Hennie en Maja. Eerst gaan we Cork City in voor wat (vlees)boodschappen op de English Market en de lunch (Luigi Malone). Vervolgens door naar de Lidl en Tesco voor de gewone boodschappen. Daarna gaan we echt op weg richting het huis van Hennie en Maja. In Castletownbere stoppen we nog even bij de groenteboer en bij een andere supermarkt voor echt de allerlaatste dingen. Eenmaal bij het huis krijg ik eerst een rondleiding door het huis. Gelukkig maar want het is echt groot. Je zou er prima verstoppertje kunnen spelen en als je elkaar zat bent hoef je elkaar daar niet tegen te komen.
De boodschappen worden uitgepakt en het avondeten wordt bij elkaar gesneden. Voor we het weten is de eerste dag van onze vakantie alweer voorbij.
