Geachte cursist,

Eindelijk is het zover! …. Met uw inschrijving voor de intest van de ANWB-Rijopleiding heeft u een belangrijke stap naar het rijbewijs gezet. Gefeliciteerd dus!

De intest voor de ANWB-Rijopleiding is geen examen waarvoor u kunt slagen of zakken.
Wel wordt u, door speciaal gekwalificeerde rij-instructeurs beoordeeld, middels speciaal ontwikkelde oefeningen hoe snel u aanwijzingen en opdrachten op kunt nemen en hoe vaardig u met de auto en de omgevingsfactoren kunt omgaan.
Zo zijn wij in staat om elke individuele aspirant-leerling een op hem/haar toegesneden rijopleiding aan te bieden. Maatwerk dus!

——————-

Bovenstaande is het begin van een brief welke ik vorige week thuis kreeg. Na in de afgelope vakantie alwéér van m’n vrienden het verzoek gekregen om zelf eens een rijbewijs te halen heb ik me dan toch maar voor deze intest opgegeven.

Vanmiddag had ik hem. Vooraf had ik begrepen dat de test in een simulator zou zijn, maar niets was minder waar. Vanmiddag om 16:00 heb ik een deel van Utrecht onveilig gemaakt door mij, voor het eerst in mijn leven, achter het stuur op de weg te begeven. En ik heb helemaal niets geraakt! Ik ben trots op mezelf.

De test ging dus best redelijk, eerst wat over de autoboulevard (alleen richting aangeven en sturen), daar vandaan naar het parkeerterrein van de Maarsseveenseplassen (optrekken, sturen, stoppen, schakelen) en daarna via een stuk met 60km/h wegen zodat ik ook even in z’n 4 kon rijden.

Na de intest heeft de instructeur zijn intest-advies (zo heet dat volgens de rest van die brief) met mij besproken. Ze hanteren hierin bij de ANWB lespakketten met de niveau’s A t/m I. Ik kreeg een niveau F, waarvan ik op dat moment nog geen flauw idee had wat dat nou eigenlijk inhield. Dat zou mij door de dame op het kantoor uitgelegd worden.
Wel zei de instructeur dat hij het aan mij zelf over liet of ik ook nog één of twee lessen op de rijsimulator zou nemen, waarbij bij niveau F eigenlijk twee lessen standaard is.

De dame legde mij uit wat de niveau’s inhouden. Iemand zonder rijervaring zit over het algemeen op niveau G. Niveau F is dan dus beter dan gemiddeld, en E is voor de uitblinkers. H is minder dan gemiddeld en I, nouja, nog minder goed dus :-).
De andere niveau’s, A t/m D, zijn eigenlijk voor mensen die al ervaring hebben. Vaak zijn dit herkansers die bij een andere rijschool vandaan komen en daar al dan niet (C en D) of wel (A en B) daar een heel traject hebben doorlopen.

Maar goed, niveau F dus. Dat staat gelijk aan 39 lesuren. Ik las net op Twitter dat men tegenwoordig gemiddeld op de 48 lesuren uit komt, dus dan doe ik het inderdaad best redelijk.

Na wat puzzelen met agenda’s kwam de dame tot de conclusie dat het roostertechnisch wel prettig zou zijn als ik eerst een simulatorles zou nemen. Komende week was er immers geen ruimte meer voor lessen met een instructeur, maar wel nog ruimte in de simulator. Bovendien zijn dat dan meteen 4 van de 39 uren die opgemaakt worden, waardoor we ook verder op in het rooster ineens een stuk beter uit kwamen. Nouja, doen we dat toch? Heb ik dat ook eens meegemaakt. Lijkt me als mediatechnoloog nog best interessant ook.

De rest van de uren worden opgemaakt door 17 lessen van 2 uur. Voor de oplettende lezer, inderdaad, dat is dan 34 uur plus die 4 van de simulator en dan komen we maar op 38 ipv 39.
Dat laatste uurtje is het uur vóór het praktijkexamen. Hierin doen ze een “gewenningsles”. Spannend!

Hieronder mijn rooster. Mocht je op een van deze tijdstippen in Utrecht(-Noord) of omgeving moeten zijn, nouja, wees gewaarschuwd!

Les 01: di 19-05-2009 12:45 – 17:00 (Simulator)
Les 02: di 26-05-2009 15:00 – 17:00
Les 03: di 02-06-2009 15:00 – 17:00
Les 04: di 09-06-2009 15:00 – 17:00
Les 05: di 16-06-2009 15:00 – 17:00
Les 06: di 23-06-2009 15:00 – 17:00
Les 07: do 25-06-2009 15:00 – 17:00
Les 08: di 30-06-2009 15:00 – 17:00
Les 09: di 07-06-2009 15:00 – 17:00
Les 10: wo 08-07-2009 15:00 – 17:00
Les 11: di 14-07-2009 15:00 – 17:00
Les 12: wo 15-07-2009 15:00 – 17:00
Les 13: do 16-07-2009 15:00 – 17:00
Les 14: di 21-07-2009 15:00 – 17:00
Les 15: wo 22-07-2009 15:00 – 17:00
Les 16: do 23-07-2009 08:00 – 10:00
Les 17: di 28-07-2009 15:00 – 17:00
Les 18: di 04-07-2009 08:00 – 10:00
Les 19: wo 05-08-2009 07:55 – 08:55 (Gewenningsles)
Examen: wo 05-08-2009 08:55 – ??:??

Zoals je ziet begin ik op de dinsdagmiddagen en komen er in de loop van de weken steeds meer lessen per week bij. Roostertechnisch kon het niet eerder al om twee keer in de week te lessen, en om het mooi uit te laten komen met een examen voordat iedereen daar op vakantie gaat heb ik eind jullie ook een paar keer drie lessen in de week. Helemaal prima.

Al met al kost dit grapje me overigens:
€66,- voor de intest.
€2145,- voor alle lessen en het praktijkexamen.
€22,50 voor het theorie zelfstudiepakket (boekje + cd-rom)
€35,- (geloof ik) voor het theorie examen.

Totaal: €2268,50
Dure hobby, dat autorijden. En dat zelfs nog vóór dat ik het officiëel zelfstandig mag!

Nouja, wat betreft de subjectregel van deze post, zo’n bloggingstar was ik toch al niet..

Even kijken, waar heb ik allemaal niet over gepost wat toch die aandacht verdiend had?

Tijdens de zomervakantie heb ik, samen met Mayra, toen nog slechts een MT-Studente maar inmiddels voor mij hééél veel meer dan dat (maar daar kom ik zo op terug), de opleiding Mediatechnologie verhuisd van Amersfoort naar Utrecht. Dit ging uiteraard niet zonder slag of stoot, in Utrecht aangekomen bleken vele ruimtes nog lang niet klaar voor ingebruikname met als gevolg dat we hele dagen (en zelfs in een enkel geval een hele week) niets hebben kunnen doen. Erg frustrerend, want we wisten dat we hierdoor in tijdsnood zouden komen. Uiteindelijk is alles redelijk goed gekomen, maar het had allemaal al veel verder kunnen zijn als de bouw niet zo idioot veel uitgelopen was.

Dan is er nog het ongeval met m’n vader.

Op 19 september werd ik aan het begin van de middag gebeld met de mededeling dat m’n vader in het ziekenhuis lag en ik daar direct naar toe moest gaan. Over de telefoon vertelden ze dat er iets was met z’n hersenen en het dus vrij ernstig was.
Ik ben direct naar het ziekenhuis gegaan, onderweg nog even m’n collega’s inlichtende over waarom ik er de rest van de dag niet meer zou zijn.
Ook Mayra (die MT-studente van het begin van m’n post) heb ik per sms op de hoogte gesteld, er lag immers nog iets van haar in de radiostudio en ik had de beveiliging verteld dat zij dat daar met hun sleutel op mocht halen.

Direct nadat Mayra uit haar les was is ze naar het ziekenhuis gekomen om m’n moeder, zusje en mij te ondersteunen waar ze kon. De schat. Zo zie je maar weer, in momenten van verdriet en pijn leer je wie je vrienden zijn.
Dat er tijdens de verhuizing al een vriendschap was ontstaan moge duidelijk zijn. Deze is inmiddels dusdanig uitgegroeit dat ik oprecht kan zeggen Mayra tot een van mijn beste vrienden te kunnen rekenen. Mayra, nog maals bedankt voor alle steun toen ik dat nodig had!

Ik kopieer even twee mailtjes zodat iedereen die dat niet heeft meegekregen ook een beeld heeft van wat er met m’n vader aan de hand was:

Collega’s,

Ik heb een slecht nieuwtje. Mijn vader is vanmiddag tijdens het postlopen op straat gevonden, buiten bewustzijn en met spiertrekkingen.
Hij ligt nu in het ziekenhuis, artsen weten nog niet precies wat er aan de hand is. Ze dachten eerst aan een hersenbloeding of herseninfarct, maar de scan laat geen neurologische afwijkingen zien. Ze denken nu aan een epileptie aanval, maar daar heeft ie helemaal geen aanleg voor.
Nu is het afwachten tot hij bij bewustzijn is, dan kunnen ze pas verder onderzoeken. Elke keer als ze hem wakker proberen te maken schopt en slaat hij om zich heen voor hij goed wakker is, en spuiten ze hem weer vol met slaapmiddel.

Afhankelijk van hoe dit weekend verloopt bestaat dus de kans dat ik de komende dagen niet aanwezig ben.

Mochten er mensen naar mij vragen, willen jullie ze dan verzoeken te e-mailen in plaats van te bellen?
Mijn HU telefoon zet ik dan ook uit, mijn privé telefoon laat ik wel aan behalve wanneer ik in het ziekenhuis ben.

Bij voorbaat dank,
Ronald

Een dag later:

Collega’s,

Het gaat inmiddels ietsjes beter met m’n vader. Hij is vanmorgen op een rustige manier wakker geworden, maar (hopelijk slechts tijdelijk) z’n korte termijn geheugen volledig kwijt (stelt continu telkens weer dezelfde vragen) en ook met z’n lange termijn geheugen gaat het niet geweldig. Zo wist hij bijvoorbeeld vanmiddag (in tegenstelling tot vanmorgen) wel wie wij zijn en zelfs de naam van de hond welke we pas één week in huis hebben, maar welk jaar het is en hoe oud hij dus is wist hij absoluut niet (hij gokte uiteindelijk op 2001…)

Daarnaast weten ze dus nog steeds niet wat dit alles heeft veroorzaakt. Wel beschouwen ze hem nu als buiten levensgevaar en is hij dus van de Intensive Care naar de Care afdeling verhuisd.

Zolang de situatie niet plots weer verslechterd betekend dit dat ik er vanaf maandagochtend gewoon weer ben. Wel moet ik maandag (voor zover nu bekend, de afspraak kan nog verzet worden) direct na LunchBreek naar huis om op Nova te passen zodat m’n moeder naar het ziekenhuis kan voor een gesprek met de neuroloog.

Ik zou het prettig vinden als ik de komende week zowel productionele als presentationele (is dat uberhaupt een woord?) ondersteuning zou kunnen krijgen voor LunchBreek. Wel stel ik hierbij de eis dat er géén lessen geskipt mogen worden! Als jullie mij zouden kunnen laten weten wie er wanneer kan helpen, graag. Het gaat dan dus om 12:00-13:00/13:30 en ergens in de ochtend een half uurtje voor het voorbereidende productionele werk. Bij voorbaat dank!

Groet en tot maandag,
Ronald

Inmiddels een half jaar verder weten we nog altijd niet wat er nou precies gebeurd is. Zullen we dus ook nooit meer achter komen waarschijnlijk.
Ze vermoeden dat m’n vader een epileptische aanval heeft gehad veroorzaakt door stress en depressiviteit. Hij loopt inmiddels bij een psychiater.

Nou, verder kan ik me zo even niet echt meer belangrijke gebeurtenissen herinneren. Wel staat er eentje aan te komen: een weekje vakantie in Ierland. Maar dan niet zomaar een weekje, nee, met m’n belangrijke vrienden.
Op 26 april vliegen we die kant op en op 3 mei weer terug naar Nederland. Ik kijk er nu al naar uit!

Helaas moet ik eerst nog even m’n kamer opruimen. Heb ik m’n moeder beloofd, die klaagde dat het campingbedje van haar oppaskinderen niet helemaal meer pastte :-(.

Die vraag heb ik nou al twee keer telefonisch gekregen.

Geheel tegen mijn traditie in onderneem ik dit jaar geen persoonlijke actie voor Serious Request. Waarschijnlijk ga ik zelfs niet eens kijken dit jaar…

Wel wil ik even van de gelegenheid gebruik maken het volgende persbericht te spammen:

————————–
Hyven voor het Glazen Huis

Een plaatje aanvragen via de hyvespagina van Serious Request. Dat kan dit jaar voor het eerst door een tool dat is ontworpen door Arno Wilkens, student mediatechnologie aan Hogeschool Utrecht (HU).

De vijfdejaars aan de HU studeert af bij het beroemde Glazen Huis, dat dit jaar in Breda staat. 3FM-dj’s Coen Swijnenberg, Paul Rabbering en Giel Beelen sluiten zich vanaf vrijdag 19 december zonder eten zes dagen op om donaties te werven voor het Rode Kruis.

Wilkens ontwierp meerdere technische snufjes voor de hyvespagina van Serious Request (seriousrequest-3fm.hyve.nl), zoals een game waarin de speler als vluchteling een kamp moet zien te bereiken. Daarnaast zorgde hij er voor dat gevers een ‘skinpimp’ van hun hyve kunnen krijgen: een persoonlijke achtergrond voor hun pagina. Verder regelde hij dat de foto van de donateur tijdens tv-uitzendingen wordt vertoond, met vermelding van de bijdrage.

Ook enkele andere studenten mediatechnologie van de HU zijn betrokken bij Serious Request. Zij maakten het vluchtelingenspel dat op de Grote Markt in Breda wordt gespeeld en zorgden er voor dat donateurs die een bedrag in de brievenbus van het Glazen Huis doen een geprinte foto van zichzelf meekrijgen.

Tijdens de 3e editie van Serious Request in 2006 was Wilkens ook betrokken. Met andere studenten van zijn opleiding ontwikkelde hij een game die naast het Glazen Huis stond. Op een loopband konden mensen lopen en spelen om 36 miljoen landmijnen te ontwijken. De game was een groot succes en haalde ruim € 24.000 op.
————————–

Vergeet niet te doneren hè!

Hoe het idee ontstaan is, is niet helemaal duidelijk. Een van de aanleidingen was in ieder geval de schunnige opmerkingen die ik nog wel eens On maar vooral Off Air maak…

Welk idee? Nou, dat van de Broekie Zoekt Vrouw show dus.

In het begin was het vooral een leuke interne grap. Helaas lekte het al snel uit naar de wandelgangen, waardoor het een eigen leven ging leiden en een serieus punt op de algemene redactievergadering werd.

Het gevolg moge duidelijk zijn, die BZV show kwam er ook. Lichte paniek bij mij, want ik had er weinig zin in het lijdend voorwerp (in de lijdende zin van het woord) te worden.

Inmiddels zijn we alweer bijna bij de laatste show aanbeland. Gelukkig, want ik heb er helemaal geen zin meer in. Al dat gepush werkt gewoon voor geen meter, en waar het in het begin nog grappig was is de grap er voor mij inmiddels meer dan af.

Maar goed, eerst vrijdag maar afwachten wat ze nu weer van plan zijn…

Vanmiddag hebben we een speciale uitzending van LunchBreek gehad op CrossRadio, namelijk een uitzending voor doven en slechthorenden.

Wat zegt u?

Ja, precies, die horen ons niet nee. Daarom hadden we Lindsay, een studente tolk nederlandse gebarentaal, in huis!

Lindsay heeft grote delen van ons slap geouwehoer vertolkt voor onze webcam.
Deze beelden hebben we opgenomen en komen dus ook later nog een keer op onze sites te staan.

Het was zowel grappig als indrukwekkend tegelijk om je eigen tekst vertolkt te zien worden.

Daarnaast heb ik nóg meer respect gekregen voor doventolken, want weet wel dat zij vaak zinnen pas kunnen vertolken als ze weten wat de hele zin is; gebarentaal heeft een andere “zinsopbouw”. En dan dus ook nog eens terwijl je de vorige zin aan het vertolken bent luisteren naar de nieuwe zin en daar de juiste gebaren bij voor de geest halen. Ik vind het erg, erg knap!

By the way, ik weet nu ook hoe ik iemand in gebarentaal uit moet schelden voor sukkel of klootzak en wat het gebaar is voor badeend :P.

Gistermiddag, in de CrossRadio Studio. Met Gijs Beukhof, voorzitter van de Stichting Leukemie hadden we het, volgens mij Off Air, over in hoeverre Leukemie een doodvonnis is.
25 jaar geleden was dit in ieder geval zo, er was nog geen remedie. Tegenwoordig is die er wel, maar werkt deze (in ieder geval bij acute leukemie, over chronische leukemie heb ik nog geen cijfers kunnen vinden) nog steeds maar voor slechts de helft van de patiënten.

Juli 2007. Waarom weet ik niet, we zijn immers 5 jaar daarvoor om niet al te prettige reden uit elkaar gegaan, maar ik besluit eens op Hyves te zoeken naar m’n ex. Als ik haar Hyve gevonden heb, schrik ik even flink. Ze blijkt 1,5 jaar daarvoor opgenomen te zijn met Acute Leukemie, en de zeer zware behandelingen te ondergaan. Op dat moment heeft ze net een van de laatste behandelingen er op zitten, en schrijft ze over het feit dat ze ondanks dat ze door haar doorzettingsvermogen en wilskracht van alles wil doen, haar lichaam dat niet toe staat. Ze is te moe.

Een maand of twee later kan ik het niet laten nog eens te kijken. De blogs in de tussentijd geven de indruk dat het flink beter gaat, en ze mogenlijk genezen is (wat bij acute leukemie mogelijk is).
Als ik in december weer kijk, is haar Hyve profiel ineens verborgen voor niet-vrienden. Ik schrik en vrees voor het ergste.

Snel kijk ik op de blog van haar broertje. Maar die blogt nog uur daarvoor nog vrolijk vanuit Afrika over z’n project wat hij daar aan het doen is. Als z’n zus overleden zou zijn, had die blog er nooit zo uit gezien.
Ik ga er maar van uit dat Daniëlle meer privacy wilde, wat ik me goed voor kan stellen, en wens haar in gedachten verder het beste.

Gisteravond, vlak na het posten van mijn vorige blog.

De actie voor de Stichting Leukemie haalde gistermiddag tijdens de uitzending al de herinnering aan Daniëlle naar boven. Ik besluit toch maar even te googlen, in de hoop ergens iets te lezen over hoe het nu met haar gaat.

Maar dan..

In een In Memoriam geschreven door een van haar docenten lees ik dat ze nog gepoogd heeft haar studie weer op te pakken. Helaas heeft dat dus niet zo mogen zijn.

Op 6 februari 2008 is Daniëlle overleden op 22 jarige leeftijd aan de gevolgen van acute leukemie. En dat terwijl ze zeer hard op weg was naar volledig herstel.
Hieruit blijkt wel weer hoe gemeen deze ziekte is, en hoe groot de kans is en blijft dat je het ondanks de vele (dure) behandelingen toch niet overleeft.

Zoals uit de overlijdensberichten wel op te merken valt, heeft Daniëlle een goede poging gewaagd haar niet door de ziekte uit het veld te slaan. Om ondanks de lichamelijke beperkingen toch te vechten voor je studie én actief lid te blijven in de Jeugdraad van je gemeente is een enorme prestatie, vooral nu dus blijkt dat ze nooit volledig hersteld is.

Het lezen van dit alles gisteravond nam al mijn twijfel weg. Natuurlijk twijfelde ik er niet over om op zoek te gaan naar sponsors voor de CrossRadio Loopt voor de LOL actie, maar wel enigszins over die 5KM. Maar daar ga ik nu voor!

Laten we hopen op veel sponsors. Want als het gaat om (onderzoek naar) de behandeling van Leukemie, is daar nog veel, héél veel geld nodig.

PS: Laat maar liever geen condoleances achter. Ik begrijp best dat deze dan goed bedoeld zijn, maar Daniëlle en ik hebben ongeveer een maand nadat onze relatie stuk liep het contact volledig verbroken. De gevoelens die ik destijds voor haar had zijn er dan ook niet meer. Dit alles grijpt me dan ook vooral aan als verhaal van/over een Leukemie patiënt welke toevallig ook een bekende van mij was.

Vanmiddag hadden we bij het CrossRadio programma LunchBreek Gijs Beukhof te gast.

Gijs is de voorzitter van de Stichting Leukemie. Hij was er om te vertellen over de stichting, en over de actie Lopen voor de LOL waar wij eerder deze week ook al aandacht aan besteedden*.

Lopen voor de LOL is een sponsoractie. En wat gaan we dan lopen? Nou, een marathon!

Het concept is vrij simpel: men geeft zich op om mee te lopen met de Jaarbeurs Utrecht Marathon 2008 in een afstand naar keuze (5km, 10km, 21km of 42km), meldt zich aan bij de Stichting Leukemie en gaat opzoek naar sponsors.

De HU draagt hierbij haar steentje bij: voor elke student en/of medewerker die mee loopt namens de Lopen voor de LOL actie doneren zij 10 euro. En daar hadden wij dus afgelopen woensdag een medewerkster over aan de telefoon*.

Vandaag zouden we Gijs bellen om de noodzaak van de actie telefonisch nog eens extra duidelijk te maken. Maar, wat bleek nou? De Stichting Leukemie zit hemelsbreed nog geen 600 meter van onze studiolocatie af! Dus, we hebben Gijs uitgenodigd om de uitzending live in de Studio bij te wonen.
Een geweldige keuze mag ik zeggen, want Gijs heeft aardig wat mooie en ontroerende verhalen verteld terwijl On Air de muziek draaide, en tussen de platen door de luisteraars goed verteld waarom de Stichting Leukemie donaties goed kan gebruiken.

Maar ja. Dan komt er op eens zo’n moment waarop mede-DJ Arno zich On Air* af begint te vragen of hij niet ook mee moet lopen, en daar vervolgens JA op zegt. Ergens halverwege de hier op volgende plaat wordt ook mij duidelijk dat ook ik er niet onder uit kan*.

Arno en ik gaan samen, op tweede paasdag, als CrossRadio LOL Team, 5KM van de Jaarbeurs Utrecht Marathon meelopen voor het goede doel.

Nou zoeken we alleen nog sponsoren 🙂

Kom op, sponsor die paar euro, het is immers voor het goede doel! Mail ons even.

* De fragmenten zijn terug te luisteren op CrossRadio.nl